بستنی سنتی قزوین كه خامه‌ی لایه لایه از ویژگی بارز آن است. نان، خامه، بستنی سفید، زعفرانی، دوباره خامه و نان و نهایتا پسته قزوین و گردو…منطقه قزوین، در ایران باستان، مردم افشره انگور را روی مقداری برف در كاسه‌ای می‌ریختند و آن را به عنوان دسر، مخصوصا هنگام گرمی هوا صرف می‌كردند. برف یا از زیرزمین‌های سردی به نام یخچال، یا از برف باقی‌مانده بر روی كوه‌های اطراف پایتخت تابستانه، هگمتانه، برداشت می‌شد. جالب این است كه بستنی سنتی قزوین به دلیل تركیب و طعم آن با استقبال مردم به شمال كشور هم فرستاده می‌شود.«حاج جعفر شادكام» از شش سالگی در كارگاه بستنی سنتی كارش را آغاز كرده و از سال ۱۳۴۵ تا سال ۱۳۵۵ شاگرد حاج تقوی بود.او پس از گذراندن دوره شاگردی با همكاری پدرش یك مغازه در خیابان راه‌آهن افتتاح كرد كه از قدیمی‌ترین بستنی فروشی‌هایی شد كه تا مدت‌ها مردم منطقه، یك بستنی سنتی خوب را در آن مكان می‌شناختند.«حاج جعفر حقیقت» در خیابان امام خمینی، «اصغر ماتام» در خیابان سپه و «حاج عباس» در خیابان عارف از چهره‌های شناخته شده دیگری هستند كه طعم به یاد ماندنی بستنی سنتی قزوین را ماندگار كرده‌اند.حاج جعفر درباره سختی‌های درست كردن بستنی سنتی قزوین به روش قدیم می‌گوید: در گذشته شیر و ثعلبی كه از آلمان وارد می‌شد مایع اصلی این بستنی را تشكیل می‌داد، مخلوط كردن شكر و گلاب در یك ظرف آلومینیومی قرار گرفته در داخل ظرف چوبی پر از یخ و نمك به وسیله‌ی یك پاروی چوبی از زحمات تهیه بستنی سنتی قزوین بود كه طعم آن را ویژه و زمینه فرستادن آن به شهرهای دیگر را فراهم می‌كرد.وی ادامه می‌دهد: اما هم‌اكنون استفاده از روش‌های صنعتی و تكنولوژی جایگزین روش‌های قدیمی شده است.حاج جعفر تصریح می‌كند: در حال حاضر به جای تحمل سختی‌های قدیم مواد بستنی در شیر سرد كن ریخته می‌شود و یك روز داخل ظرف باقی می‌ماند، سپس مواد را با كمك هم زن هم می‌زنند و دوباره مواد را داخل سرد كن می‌ریزند و این كار را چند بار تكرار می‌كنند تا مواد شكل بگیرند و مثل یك مایه خمیر در بیایند، پس از آن مواد را مانند گچ كاری به دیواره‌ی یخچال می‌كشند و به صورت یك لایه سفید، زعفرانی و گاهی كاكائوئی درمی‌آورند و تحویل مشتری می‌دهند.