حمام تاریخی گلزار رشت در یكی از محله های قدیمی رشت واقع شده است .سردرحمام گلزار مربوط به دوره قاجار است و در رشت، سبزه میدان پیر سرا، كنار فروشگاه صابری، پ ۶ واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۱ مهر ۱۳۸۳ با شمارهٔ ثبت ۱۱۱۵۰ بهعنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیدهاست.به دلیل عدم استفاده از حمام تاریخی گلزار رشت، چندین سال است این بنا به صورت متروكه و خارج از انتفاع باقیمانده است كه از ویژگیهای مهم این حمام میتوان به سر در ورودی كاشیكاری شده زیبا متعلق به اواخر دوره قاجار (احمد شاه قاجار) اشاره كرد.
این حمام چنانكه ابیات بالای سر در آن گویا هستند در سال ۱۳۳۱ هجری قمری یعنی بیشاز ۱۰۰ سال گذشته توسط مشهدی محمد، فرزند حاج یوسف كاشی ساز (كه حمام تاریخی حاجی را ساخته بود) بنا شده است و از ثبت این بنا در فهرست آثار ملی كشور، مانند حمام حاجی، ۱۳ سال می گذرد.
حمام گلزار رشت در اواخر دوره قاجاریه و در زمان احمد شاه قاجار ساخته شده است وتاریخ اختتام این بنا سال ۱۳۳۴هجری قمری ذكرشده است. سر درب حمام، كاشیكاریهای نسبتآ ظریفی دارد. در هلال كوچك بالای سردر، بسمله و ان یكاد تاللعالمین، در هلال پایین تمثال احمد شاه قاجار و در حاشیه سردر تمثال سلاطین قدیم ایران دیده میشود. این ابیات نیز در بالای سر در، دیده میشود:
هزار وسیصد وسی وچهارازهجرت
گذشته بود كه شد اختتام این حمام
به اشتراك سه بحرسخا سه صاحب فضل
سه كنزوجودسه كان هنرسه نیكونام
یكی زدود ه ی احمد زدوطه ی حیدر
كه باقراست ورا نام باقری فرجام
دوفخرحاجی یكی بد حسن یك عبدالله
كه هردو زبده ی عصرند وشهره ی ایام
اگرسوال نمایی زنام معمارش
شدی به دست تقی ختم این خجسته مقام
ز وضع كاشی حمام اگر زمن خواهی
تمام كرد محمدپوریوسف نام
«عمل مشهدی محمد ولد مرحوم حاج یوسف كاشی ساز،سنه ی ۱۳۳۴هجری قمری»
بیتفاوتی اداره كل میراث فرهنگی گیلان سبب شد عوامل شهرداری و آتش نشانی شهر رشت برای حفظ جان عابرین پیاده نسبت به تخریب بخشی از سقف سردر حمام گلزار رشت اقدام كنند. وضعیت فعلی حمام تاریخی گلزار رشت هم اكنون بسیار نگرانكننده است و هر لحظه امكان ریزش آن وجود دارد. جنس دیواره های این بنا از خشت است.
یكی از مغازه داران محل كه ۵۰ سال است به صورت خانوادگی در زیر ساختمان این اثر تاریخی فروشگاه عطاری دارند با اظهار اینكه مالكان این حمام، اداره كل اوقاف، حاج رضا كمایی و سرقفلی آن نزد فردی به نام سلیمی است اظهار نا امیدی در خصوص بی توجهی به این اثر كرده است.