زورخانه تختی یزد مربوط به دوره قاجار است و در یزد، خیابان قیام، كوچه امامزاده، كوچه علی محمد شریعت بالا واقع شده است. زورخانه تختی در تاریخ ۱۸ اسفند ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۵۳۶۶ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.ورزش های زورخانه ای به عنوان میراثی فرهنگی نمادی از هویت دینی، ملی و تاریخی ایرانیان است كه با تلفیق معنویت، اخلاق و هنر از روزگاران دور تا كنون رواج داشته و نسل به نسل منتقل می شود، ورزش اصیل و كهن ایرانی كه برتری اخلاق و معنویت در آن بیش از هر چیز دیگری تبلور دارد.
ورزش زورخانه‌ای آداب و سنتی خاص دارد. آداب و سننی كه با پیروی از پهلوانان و دلاوران افسانه‌ای دورهٔ باستانی و تاسی از پیشوای نخستین شیعیان و جوانمردان، خُلق و خوی مردانگی و مروت و جوانمردی را در ورزش كاران برمی‌انگیزد یا نیرو می‌بخشد. این ویژگی‌های نیكو در قالب شعرها و داستان‌هایی به صورت آهنگین و به همراهی «ضرب زورخانه» كه مهم‌ترین ساز این نوع موسیقی است، برای برانگیختن ورزشكاران در هنگام ورزش از سوی «مرشد» خوانده می‌شود. ورزش كاران هماهنگ با موسیقی و نوای مرشد، جست و خیر می‌كنند و حركات زیبای گروهی یا فردی به نمایش می‌گذارند.
ورزش باستانی در بین ورزشكاران به احترام و ادب معروف است و با اصول زیادی همراه است. به‌طور مثال تمامی حركات با اجازه از سادات و پیش كسوتان زورخانه كه به رخصت گرفتن معروف هست انجام می‌شود. شعار ورزش باستانی پرورش روح و جسم است به‌طوری‌كه شیعیان معتقدند كه زورخانه مسجد دوم شیعیان است؛ ولی در نسل جدید ورزشكاران این آداب و رسوم كم‌كم از بین رفته‌است و كمتر مذهب در این ورزش دیده می‌شود. یكی دیگر از اصلی‌ترین آداب زورخانه این است كه ورزشكاران باید مواردی را از قبیل (فروتنی و از خود گذشتگی-مروت-مردانگی-سفره داری-پاكیزگی-كمك به فقرا و تنگدستان و دیگر صفات شامل پهلوانی) را رعایت كند.
