ساباط جنب خانه معین التجار مربوط به اوایل دوره قاجار است و در اهواز، قسمتی ازبازارقدیمی واقع شده و این اثر در تاریخ ۸ دی ۱۳۷۸ با شمارهٔ ثبت ۲۵۴۸ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. ساباط، معبری برای آرامش رهگذران است تا انسان پیاده در مسیر حركت خود در یك توالی مناسب در فضای سایه قرار گیرد، كه نشان می‌دهد معماری در گذشته تا چه حد به نیاز و آسایش مردم توجه داشته است.در اهواز ۳۹ بنا و محوطه تاریخی به ثبت ملی رسیده كه از جمله آنها می‌توان به بقایای شهر تاریخی هرمز اردشیر مربوط به دوره ساسانیان، بنای معین‌التجار، دانشكده ادبیات و علوم‌انسانی، ساباط جنب خانه معین‌التجار، هشت بنگله (منازل سازمانی راه‌آهن)، دانشسرای مقدماتی پسران، منزل نفیسی، دبیرستان شاپور، هتل قو، منزل ماپار، سرای دادرس، خانه منشی‌زاده، ساختمان گمرك، سقاخانه، خانه‌های بانك ملی شماره ۱، ۲ و۳، ساختمان فرمانداری، ساختمان صنایع‌دستی خوزستان، سیلوی اهواز، پارك لاله، پارك جزیره و پارك ساحلی، طولانی‌ترین آبشار مصنوعی، پارك كوهساران كه به بام اهواز معروف است، بقعه متبركه علی بن مهزیار اهوازی، لشكر آباد مركز فروش فلافل، سمبوسه و كپه، گورستان زرتشتیان، موزه هنرهای معاصر مسجد عامری و … اشاره كرد.ساباط به‌علت نیمه پوشیده بودن در تابستان به پدید آمدن كوران هوا منجر می‌شده است كه هوای درون ساباط را از بیرون آن خنك‌تر می‌كند، همین نیمه پوشیده بودن در زمستان به گرم‌تر شدن هوای درون ساباط از بیرون آن می‌انجامد. ساباط‌ها هم‌چنین مایه‌ی یكپارچگی و استواری خانه‌های كنارشان هستند و به آنها در پایداری در برابر نیروهای پدید آمده از فشار سازه كمك می‌كنند. ساباط وسیله‌ای در تقابل با وزش بادهای موسمی نیز هست. معمولاً پشت‌بام ساباط‌ها مورد استفاده واحدهای هم‌جوار قرار می‌گیرد كه برخی به‌صورت اتاقی مشرف به كوچه جلوه‌گر شده است.