بقعه علاءالدین شهشهان مربوط به دوره تیموریان است و در اصفهان، خیابان ابن سینا، كوچه مسجد صفا، میدان شهشهان واقع شده و این اثر در تاریخ ۲ اسفند ۱۳۲۷ با شمارهٔ ثبت ۳۶۸ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.اگر به اصفهان زیبا سفر كردید و علاقه مند به دیدار آثار تاریخی بیشتری هستید، حتما به بقعه شیخ علاالدین شهشهان كه در محله ی شهشهان دردشت اصفهان و كنار مسجد جامع واقع شده است سری بزنید.
لاءالدین شهشهان یكی از بناهای تاریخی اصفهان و مربوط به دوره تیموریان است. این بقعه در شمال شهر اصفهان در كنار مسجد جامع در خیابان ابن سینا، كوچه مسجد صفا، فلكه شهشهان واقع شده وبه همین علت، كوی أطراف آن را محله شهشهان می‌گویند. شاردن فرانسوی در سفرنامه خود بعد از شرح مسجد جامع كه در محله حسینیه قرار گرفته، اشاره می‌كنند كه نام محله حسینیه كه این مسجد در آن ساخته شده بمناسبت خانواده ایست كه از زمان قدیم در این ناحیه سكونت داشته و خود را از نواده‌های حسین فرزند علی و نوه محمد می‌دانند.
در سالهای گذشته، به خصوص بین سالهای ۱۳۱۰ تا ۱۳۴۰ خورشیدی، بنای تاریخی شهشهان تحت سرپرستی حسین شهشهانی كه آرامگاه او در همین بقعه است و همكاری برادر وی مرتضی شهشهانی كه از خانواده شاه علاءالدین محمد هستند، مورد تعمیر و ترمیم قرار گرفت.این اثر در تاریخ ۲ اسفند ۱۳۲۷ با شمارهٔ ثبت ۳۶۸ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
معماری بنا
كتیبه‌های گچبری زیبایی در داخل آن وجود دارد. سردر آرامگاه، تزیینات كاشی كاری دارد. گنبد آن تجدید ساختمان شده است. خطوط ثلث زیبای داخل آرامگاه شهشهان، كار خط نویسان مشهور قرن نهم هجری قمری اصفهان است
تزیینات داخلی وخارجی این بقعه شامل گچبری وكاشیكاری آراسته است و گنبد این بقعه را بخاطر اینكه روبه ویرانی بوده تجدید بنا كرده اند.در اطراف بقعه كتیبه زیبایی به خط كوفی قراردارد كه درآن سلام علی آل یس تكرارشده است وكتیبه دیگری با خط ثلث با ۱۴شعرعربی شجره نامه شاه علاءالدین وداستان به دارآویخته شدنش است كه درآخر كتیبه نام سید محمود نقاش آمده است.این بنا دراوایل قرن۱۱مورد مرمت قرارگرفته كه كتیبه كاشی كاری شده معرق درتاریخ ۱۰۱۳هجری قمری این رانشان میدهد.در بخش بالا ورودی بقعه درایوان غربی با كاشیكاری تزیین شده است ودر وسط وكناراین تزیینات نام استاد كاشیكار آن به خط نستعلیق سفید معرق روی زمینه لاجوردی امده است.روی دیوای ضلع شرقی این بقعه صورت یك گلدان نقاشی شده است كه بدنه گلدان از بالا به پایین اشعاری ازسعدی باخط نستعلیق سفید رنگ روی زمینه سبز روشن گچی نوشته شده است.بین سال های ۱۳۲۵تا۱۳۳۰برای این بقعه یك جفت در قدیمی منبت كاری شده كار اصفهان به سبك درهای قدیمی نصب شد.روی دیوارداخلی بقعه قسمت شمالی یك كتیبه ۵سطری گچ بری شده كه حاكی از اقدام بانوی نیكوكاری دردوران شاه عباس اول به نام خانم سلطان نسبت به تعمیر بقعه است،دراین كتیبه حكایت ازاین است كه قراربود این خانم دراین بقعه دفن شود ولی بعد به مشهد منتقل شد.
بر دیوار شمال داخل بقعه شهشهان یك كتیبه پنج سطری گچبری شده كه بیان كننده نحوه تعمیر بقعه در دوره شاه عباس اول است. بر دیوار شرقی داخل بقعه اشعاری به خط نستعلیق سفید نوشته شده و قسمت بالای ورودی بقعه در ایوان غربی به صورت معرق كاشی كاری شده است.
محله ی شهشهان
شَهشَهان یكی از محله‌های قدیمی و تاریخی شهر اصفهان است. محور شهشهان واقع در شمال مسجد عتیق است كه از خیابان ابن سینا شروع و به مسجد جامع و سپس به میدان امام علی ختم می‌شود.شهشهان قدمتی حدود ۷۰۰ سال دارد و همان‌طور كه از نامش برمی‌آید در آن زمان شاه‌نشین شهر اصفهان بوده و بیشتر رجال و معتمدین شهر در این منطقه سكونت داشتند.
عناصر شاخص این محله عبارند از: حسینیه شهشهان و بقعه شهشهان و آرامگاه شاه علاءالدین محمد، حمام قاضی، مسجد صفا، مجموعه خانه‌های تاریخی، بازارچه علامه مجلسی، كتابخانه، مقبره علامه مجلسی و مسجد جامع اصفهان. شهشهان واقع در اصفهان خیابان ابن سینا
درباره ی علاءالدین شهشهان
در دوران سلطنت شاهرخ تیموری (۸۵۲ ۸۰۷)، شاه علاءالدین مورد تكریم و تعظیم امراء وقت و مورد توجه عامه مردم و خاصه مورد علاقه سلطان محمد فرزند بایسنقر نواده شاهرخ بود. شرح حال شاه علاءالدین در اغلب كتابهای تاریخ ایران و تذكره ها مندرج است. بطور خلاصه، هنگامی كه شاهرخ میرزا در هرات بود و سلطان محمد از طرف او حاكم اصفهان بود، چون سلطان محمد هوس سلطنت كرد و از اطاعت شاهرخ سر باز زد، مورد غضب شاهرخ قرار گرفت. شاهرخ بقصد سركوبی او از هرات به اصفهان لشكر می كشد و سلطان محمد بدون آن كه با لشكر شاهرخ مواجه شود به شیراز و بعداً به لرستان می رود.
شاهرخ پس از ورود به اصفهان جمعی از بزرگان سادات و علماء را به اتهام همدستی با سلطان محمد دستگیر و تبعید می نماید؛ و از آن جمله شاه علاءالدین محمد و امیر احمد چوپان و خواجه افضل الدین تركه را توقیف و به شهر ساوه تبعید می كند. سرانجام شاهرخ به اغواء و تحریك گوهر شاد بیگم، زوجه سنی خود و بانی مسجد گوهر شاد درمشهد، این عده را در روز سیزدهم رمضان ۸۵۰ هجری قمری (یازدهم دسامبر ۱۴۴۶) در ساوه به بدار آویخته و میكشد. بعد از این عمل شنیع طولی نكشید كه به فاصله هشتاد روز شاهرخ در شهر ری فوت كرد. پس از آن سلطان محمد به اصفهان مراجعت و به سلطنت بر قرار و دستور می دهد كه به جبران این قتل، شاه علاءالدین را از ساوه به اصفهان آورده و در حسینیه خود او یعنی شهشهان فعلی بخاك می سپارند. سلطان محمد بپاس احترام شاه علاءالدین، بر آرامگاه او بقعه فعلی را بنا كرد.
