آرامگاه سیدمیرمحمد علیه السلام برادر سیدمیراحمد، شاهچراغ علیه السلام در شیراز، میدان احمدی و در ضلع شرقی حرم احمد ابن موسی علیه السلام واقع شده است. بنای آرامگاه سیدمیرمحمد علیه السلام را به ۶۲۳ هـ .ق نسبت می دهند در سال ۹۲۳ هـ .ق توسط خلیل سلطان ذوالقدر والی شاه اسماعیل صفوی در فارس عمارتی بر مقبره وی ساخته شد كه در برگیرنده گنبد، رواق، مسجد و چندین حجره دو طبقه بود. درون حرم آرامگاه سیدمیرمحمد علیه السلام در سال ۱۲۹۶ هـ . ق توسط سلطان اویس میرزا فرزند معتمدالدوله فرهاد میرزا قاجار آیینهكاری صورت گرفت. در سال ۱۳۰۶ نیز ضریحی نقرهای توسط حاج میرزا محمدحسین زرگر بر فراز آرامگاه سیدمیرمحمد علیه السلام ساخته شد.
این بنا دارای گنبدی كاشی كاری شده با بدنه باریك و برآمدگی در بخش پایینی می باشد. در زیر این گنبد كه توسط ظهیرالدوله ساخته شده، با آینه مقرنس كاری صورت گرفته است. ساقه درونی گنبد نیز با خطوط ثلث و نسخ آیینه كاری شده است. ورودی این آرامگاه از ضلع جنوبی كاشی كاری شده است. فضای داخلی آرامگاه را حرم وسیعی تشكیل می دهد كه مقبره سید میرمحمد علیه السلام در شاهنشین ضلع شمالی آن وقع شده است. ضریح این مقبره خاتم كاری شده و در پشت ضریح و متصل به آن معجری چوبی و خاتم كاری منسوب به امامزاده ابراهیم علیه السلام وجود دارد. روبهروی حرم، در ضلع دیگر مقبره مسجدی واقع شده است. مقبره شهید آیت الله سیدعبدالحسین دستغیب و چند تن از یارانش نیز در این آرامگاه قرار دارد.
حضرت سید میر محمد بن موسی (ع) به سبب كثرت عبادت به “میرمحمد عابد” مشهور شد. برخی نیز وی را “صالح” نامیدهاند. صاحب اعلام الوری در فضیلت و منقبت وی میآورد: ” او مردی پرهیزكار و صالح بود.” آن حضرت قائم الیل صائم النهار، اهل فضل و صلاح و تقوی بود. در زمان خلافت مأمون عباسی به همراه شیعیان و نزدیكان اهل بیت به قصد دیدار برادرشان حضرت رضا (ع) از مدینه به سمت طوس حركت میكنند. سید میرمحمد عابد(ع) به همراه برادرش احمد بن موسی(ع) وارد فارس شد كه با جنگی نابرابر از سوی حاكم فارس رو به رو گردید. آنها پس از مقابله و كشمكشهایی و بعد از شهادت عدهای از بنی هاشم، به طور پراكنده در زوایایی مخفی شدند. سید میرمحمد عابد(ع) نیز همچون برادرش احمدبن موسی(ع) به زندگی مخفی روی آورد. از بررسی برخی متون به جای مانده مانند تحفه العالم فی شرح خطبه المعالم، الارشاد، الأصیلی فی أنساب الطالبیین، تنقیح المقال فی علم الرجال و اعلام الوری، روشن میشود كه حضرت سید محمد عابد(ع) در خفا به كتابت قرآن مشغول بود و از همین طریق بندگان زیادی را آزاد كرد. همچنین او زاهدی عالم و راوی حدیث بوده است. علامه مامقانی در تنقیح المقال، وی را از جمله راویان احادیث اهل بیت میشمارد.
درباره چگونگی رحلت و یا شهادت حضرت سید میر محمد عابد، اقوال متفاوتی وجود دارد. برخی از منابع بر شهادت وی پس از جدال و كشمكش حاكم فارس با یاران احمد بن موسی(ع) تأكید دارند و برخی از منابع از رحلت و درگذشت وی با مرگ طبیعی حكایت میكنند. چنان كه صاحب شبهای پیشاور مینویسد: “جناب سید امیر محمد عابد كه در گوشه انزوا اشتغال به عبادت داشت، به أجل طبیعی از دنیا رفت.
