این بنای زیبا در سراسر ضلع غربی حیاط بسیار وسیعی كه به نام قلعه بیگی مشهور بود قرار داشت. یعنی از سمت شمال به چهلستون و اداره پست و تلگراف و در جنوب تا انتهای دیوار سالن فعلی تربیت بدنی ادامه داشت. در آغاز این ساختمان در زمان شاه تهماسب بنا گشته و یكی از قصور تابستانی شاهان صفویه بوده و برای پذیرایی میهمانان خارجی از آن استفاده می‌شده است.این مجموعه پس از فروپاشی دولت صفویه كم كم رو به ویرانی می‌گذارد و زمانی كه نادرشاه افشار برای ضبط موقوفات به نفع سپاهیان مملكت به قزوین می‌آید، دستور به مرّمت آن می‌دهد و گویا مراسم سلام نیز در این تالار برگزار می‌شود و از این به بعد این عمارت به «ایوان نادری» مشهور می‌گردد.
و همچنین بنا به باور برخی از صاحب نظران از جمله؛ دكتر سیدمحمد دبیر سیاقی، همان چهلستون دیوانخانه صفوی و از بناهای احداث شده توسط شاه طهماسب اول است. این عمارت از آغاز مشروطیت مدتی در تصرف قره سوران [ژاندارمری] و مدتی نیز در اختیار اداره قشون بود.در سالهای ۱۲۹۸ و ۱۲۹۹ ش. بار دیگر مورد استفاده ژاندارمری قرار گرفت و چند سال بعد به حیاط قلعه بیگی معروف شد و محل سربازگیری بود. از عمارت نادری كه رفته رفته رو به تخریب گذاشته بود؛ مدتی نیز در دوره پهلوی اول با انجام بازسازی و تعمیراتی به عنوان محل اقامت خانواده فرمانداران قزوین استفاده شد ولی مدتی بعد، بار دیگر مورد بی توجهی قرار گرفت و در حالی كه مجددا رو به ویرانی گذاشته بود در سالهای پایانی حاكمیت رضا خان تخریب شد.
نمای تمامی این ساختمان آجری و رخبام هایش از سنگ‌های تراشیده ساخته شده بود و بر روی آنها كنگره‌های كوچك و بزرگ با متنی از گچ قرار داشت كه در وسط آنها یك در میان نقش برجسته ای از شیر و خورشید خودنمایی می‌كرد و حاشیه‌ی این كنگره‌ها تماماً از كاشیهای زرد و لاجوردی با كار گره چینی زینت یافته بود و همچنین قوسها و كنگره‌ها و سایر الحاقات كه از ویژگی‌های معماری عهد قاجار بود چنان می‌رسانید كه این بنا در عهد ناصرالدین شاه، توسط سعد السلطنه حكمران قزوین مجدداً تعمیر می‌گردد و چهره‌ی جدیدی پیدا می‌كند.
همچنانكه در تصویر ملاحظه می‌شود و باز هم دوره‌ی نكبت آن آغاز می‌گردد و در اثر بی توجهی مسوولین امر و مردم آن قدر رو به ویرانی می‌گذراد تا در سال ۱۳۲۸ كلنگ نابودی بر فرقش كوفته می‌شود و به یكباره از بین می‌رود و در قسمت شمال و شمال غربی آن دبیرستان‌های محمد قزوینی و پاسداران ساخته می‌شود و در ضلع جنوب و جنوب غربی آن نیز سالن تربیت بدنی و دیگر تأسیسات آن و از ایوان نادری تنها نامش و تصویرش به یادگار می‌ماند و بس.
شادروان گلریز در مینودر ضمن توضیح وجه تسمیه حیاط نادری چنین می‌نویسد: این باغ وسیع با درختان بلند چنار و سایر اشجار زینت یافته بود. جلو عمارت خیابان سنگ فرش بسیار پهنی، داشت و چندین خیابان طول و عرض آن را قطع می‌كردند. در وسط حوضی دراز و طولانی از غرب به شرق، مانند حوض حیاط چهل ستون اصفهان ساخته شده بود كه در وسط آن پلی ظریف از چوب برای رفت و آمد به باغ كلاه فرهنگی یا چهلستون قرار داده بودند.
در هر حال ایوان نادری مجموعه ای بود گویا و ارزشمند از هنرهای معماری، آجركاری، گچ بری، آیینه كاری، منبت كاری، كاشیكاری و حجّاری استادان هنرمند قزوین و ایوان رفیع و شكوهمند آن بر روی سكّویی به ارتفاع ۲۰/۱ متر قرار داشت و دو ستون چوبی خوش تراش و نقاشی شده در قسمت جلو بار آن را به خوبی تحمل كرده بود و سقف قاب شده این تالار كه آن را خوانچه پوش می‌گفتند پوششی از نقش گل و پرنده داشت و گذشت زمان قسمت مهمی از آن را محو كرده بود.
در مرداد ماه ۱۳۹۰ در بررسی‌های باستان‌شناسی و آواربرداری در ضلع شرقی مجموعه‌ی دولتخانه‌ی صفوی، ورودی عمارت «نادری» پیدا شد و بخشی از بنای كاملا ویران شده از زیر خاك درآمد كه بخش به‌دست آمده با توجه به سبك معماری متعلق به دوره‌ی صفوی بود و به‌نظر می‌رسد، ورودی عمارت زیبای «نادری» باشد كه عملیات استحفاظی آن انجام گردید و مرمت و استحكام بخشی كه شامل سبك سازی بام، برداشت الحاقات و پی بندی می‌باشد انجام شد.
