كپ دهكده ای است ییلاقی از توابع شهرستان نور استان مازندران . اما در شمال كشور روستا های دیدنی با جاذبه بسیار زیبا و تاریخ جالب و بكر وجود دارد كه حتما دیدن آنها برای شما مسافران دایمی شمال خالی از لطف نخواهد بود. امروز می خواهیم یك روستای ییلاقی بسیار زیبا به نام ” كپ ” را به شما معرفی كنیم تا اگر قصد سفر كردن به نقاط بكر شمال كشور را داشتید حتما به این روستای زیبا سر بزنید.
در شهرستان رویان جاده فرعی به سمت آبشار آب پری وجود دارد. در پنج كیلو متری از آبشار به دو راهی یوش – بلده می رسید. راه سمت چپ به سمت بلده می رود. ۴۰ كیلو متر بعد از دو راهی بلده در قسمت راست، جاده روستای بسیار زیبایی به نام” كپ ” وجود دارد. كپ از دو قسمت اولیا و سفلی تشكیل شده است. با وجود این كه برخی از امكانات مانند آب لوله كشی ، برق و تلفن در این روستا وجود دارد اما همچنان بافت قدیمی و بكر خود را حفظ كرده است.
در اكثر خانه های این روستا چاه آب وجود دارد و مردم ترجیح می دهند آب مورد نیاز خود را از چاه بردارند هر چند كه آب لوله كشی هم از چشمه ای گوارا گرفته می شود. از بناهای تاریخی این روستا می توان به امام زاده محمد و امام زاده خاتون اشاره كرد. جالب است كه بدانید آقایان حق ورود به امام زاده خاتون را ندارند و فقط بانوان می توانند به زیارت این امام زاده بروند و روز عاشورا دسته ای متشكل از بانوان از این امام زاده در روستا حركت می كنند. مردم این روستا اعتقاد دارند اگر آقایان به این امام زاده بروند همان شب یك خواب بسیار بد می بینند كه حتی موجب اختلالات روانی در آن ها می شود.
از دیگر بنا های جالب در این روستا حمام بسیار قدیمی آن است كه هنوز هم دایر است و مردم از آن استفاده می كنند. جالب است بدانید با وجود این كه این حمام قدمتی بیش از ۱۰۰ سال دارد، دارای چند سونای بخار تك نفره می باشد كه البته امروزه قابل استفاده نیستند. وقتی مردم این روستا با روی خوش شما را به داخل خانه هایشان دعوت می كنند درب و پنجره هایی كه هر كدام بیش از ۷۰ سال قدمت دارند به چشم می خورند كه تاریخ ساختشان روی آن ها حك شده است.
اهالی روستا از اواسط شهریور ماه روستا را ترك كرده و به دست نگهبان می سپارند و به شهر های اطراف مثل نور و رویان می روند و در خرداد ماه بعد از اتمام امتحانات بچه ها دوباره به روستا باز می گردند. جالب است بدانید كه در این مدت كه كه اهالی در روستا هستند مواد لبنی و كشاورزی مورد نیازشان را حتی المقدور خودشان تهیه می كنند. اكثر اهالی این روستا تحصیل كرده هستند و در شهر های شمالی كشور دارای پست های مهم می باشند اما همچنان اصالت خود را حفظ كرده و در تابستان به روستا باز می گردند
