تكیه اوجابن مربوط به دوره قاجار است و در بابل، خیابان امام خمینی، محله اوجابن واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۴ اسفند ۱۳۸۳ با شمارهٔ ثبت ۱۱۵۲۲ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. ساختار تكیه اوجابن از اجر، ملات گل و آهك تشكیل شده و با معماری زیبای دوران قاجار آراسته شده است. البته نمای ظاهری تكیه اوجابن در زمان پهلوی اول، مرمت و بازسازی شده است. یكی از نكات جالب توجه در تكیه اوجابن این است كه دومین تكیه‌ای است كه در شهرستان بابل مناره دارد و به جز تكیه حصیرفروشان كه دارای دو مناره است، دیگر تكایای بابل، فاقد مناره هستند.در گذشته نماهای ظاهری اماكن مقدس به صورت ارسی و گره چینی بوده اما چون گره چینی فاقد چسب و به صورت پازل مانند ساخته می‌شد، با كوچكترین ضربه‌ای خراب می‌شد كه این ضعف بنا محسوب می‌شود. در دوران پهلوی اول، ساختار، عوض و به شكل كنونی تبدیل شد. نكته‌ای دیگر به جز نماد مناره كه اوجابن را از دیگر تكایا متمایز می‌سازد این است كه در اكثر این مكان‌های مقدس مناره دركنار و خارج از مكان است اما در این تكیه مناره از داخل بنا بالا می‌رود و جاذبه‌ای خاص به آن بخشیده است.در عهد قاجار یكی از تجار بابل، سفری تجاری آن هم از طریق دریا به روسیه را در پیش می‌گیرد كه در بین راه، دریا طوفانی شده و جان و مال تاجر به خطر می‌افتد. از آنجا كه تاجر فردی مذهبی و معتقد بوده سلامتی خود و بارش را برای تكیه محل سكونتش كه همان تكیه اوجابن بوده نذر می‌كند. زمانی كه طوفان فروكش می‌كند و تاجر و كالاهایش به سلامت از آن معركه بیرون می آیند تاجر برای ادای نذرش بادنمایی به شكل صور اسرافیل از روسیه خریداری كرده و بر مناره تكیه نصب می‌كند. نماد صوراسرافیل یادمان و یادگار این تاجر است.جنس این بادنما از فلز برنج است و جهت وزش باد را در هر نقطه كه باشی را نشان می‌دهد اما اینكه چرا به شكل صوراسرافیل است باید گفت شاید این تاجر در آن زمان كه گرفتار بلای طبیعی شده و مرگ را نزدیك تر از آنچه هست، دیده بعد از نجات از آن میدان بلا با این نماد می‌خواست به مردمان زمان خود و آیندگان بفهماند كه مرگ به شما نزدیك‌تر از آنچه فكر می‌كنید، است و نباید منتظر قیامت و دمیدن صوراسرافیل باشید.اینكه چرا این شخص بادنما را انتخاب كرده باید گفت این انتخاب كاملا بسته به نوع شغل آن شخص بوده است. زمین‌های وی در اطراف بابل زیركشت پنبه بوده و وزش باد و اتفاقاتی كه در طبیعت پیش می‌آمده همه روی محصول وی اثر می‌گذاشته، بنابراین با گذاشتن این بادنما می‌خواسته زودتر از وقایع طبیعت مطلع شود.اوجابن و تكیه‌اش و صوراسرافیلی كه پس از سال‌ها هنوز پابرجاست می‌تواند روزی مانند منارجنبان اصفهان به جاذبه گردشگری بدل شود و هرچند این روزها بی‌مهری‌های بسیار به گردشگری مازندران روا داشته می‌شود اما هنوز میراثی گمنام در گنجینه تاریخ مازندران وجود دارد كه اگر همراه با بسترسازی‌های مناسب و تبلیغات معرفی شود، گردشگران بیشماری را به سمت خود گسیل می‌دارد.