این منطقه (Kharmankooh hunting prohibited region) در شرق شیراز ودر حاشیه جاده شیراز استهبان واقع شده است. منطقه شكار ممنوع خرمن كوه در شمال شهر فسا قرار دارد و مرتفع ترین نقطه این شهرستان محسوب می شود.خرمن كوه در موقعیت جغرافیایی E5330 تا E5340 طول شرقی و N2909 تا N2917 عرض شمالی قرار دارد.ارتفاع قله آن در حدود ۳۱۸۳ متر از سطح دریا است.
دشتهای شهرستان فسا كه از آبرفت های دوره ی كواترنری پوشیده شــده اند ، نسبتاً هموار بوده و پستی و بلندی چندان زیادی ندارند.ارتفاع این دشتها در هیچ نقطه ای كمتر از ۱۱۰۰ متر نیست و شیب آن حدود یك الی سه درصد است.خرمن كوه ناودیس بزرگی است كه ارتفاعات اطراف آن توسط طاقدیسها به وجود آمده و بطور كلی نزدیك به ۴۰ درصد از وسعت شهرستان فسا دشت و بقیه كوهستانی است.ارتفــاعــات شهرستان فســا دنباله ی رشته كوههای زاگرس با جهت شمال غربی ، جنوب شرقی هستند كه با ایجاد دهلیزها و مخروط افكنه در امتداد خود مراكز سكونتگاهی این شهرستان را بصورت متمركز(طولی ،میدانگاهی) شكل داده اند.
پوشش گیاهی استپی و نیمه استپی : این نوع پوشش گیاهی منطبق بر منطقه ی نیمه خشك بوده و به علت دخالت بی رویه انسان ، رستنیهای طبیعی آن اغلب نابود و علفهای هرز جانشین آنها گردیده است . مهمترین گیاهان این نوع پوشش عبارتند از : كنگر ، جاشیر ، بومادران ، خارشتر،شاطره، اُشنان یا اُشْلـُنگ،درمنه،گَــَون ( كتیرا ) ، اسپند ، اسفناج وحشی ، شیرین بیان ، بوته های گز و درختانی مانند ، بید ، كاج ، سرو و…
پوشش گیاهی جنگلی :
بطور كلی این نوع پوشش گیاهی در ارتفاعات و نواحی نیمه شمالی شهرستان به وفور دیده می شوند و در اصل نوعی از جنگلهای تنك می باشند كه در فواصل درختان درختچه های خاردار فراوانی مشاهده می شود و برخی آن را جنگلهای مناطق خشك نیز می نامند .
معروفترین درختان جنگلی از این نوع پوشش عبارتند از :
درختان اُرسْ (ســروكوهی = وُهــلْ ) ، بــادام كوهی ،پستة كوهی ، انجیر ، كیالك ،كنار(سدر) ،گردو و …. علاوه بر اینهادر منطقه فسا حدود یك ۱۸۰ هكتار جنگل مصنوعی از گونه های اكالیپتوس ،كاج ، اقاقیا ، سرو و… احداث شده است.
پستانداران :كل و بز ، قوچ و میش خرگوش ،گرگ ، روباه و…موجود میباشد.
و پرندگان شامل: كبك،تیهوو انواع پرندگان شكاری در این منطقه زندگی می كنند.
مهمتــرین دشتهــای این شهرسـتان عبارتنــد از : دشت فســا ،دشت نوبندگان ، دشت ششده و قره بلاغ ،دشت گــّربایگان ( به معنی سرزمین برهنه و یا محل كوه گـّر ) ، دشت میان جنگل و دشت شیبكوه .
درارتفاعات بیش از ۲۰۰۰ متر درختان اُ رسْ (ســروكوهی = وُهــلْ ) پوشیده و دركمتر از این ارتــفاع ، درختان پسته ی كوهی (بنه) ، بادام كوهی (الوك) و زالزالك (كیالك )وجود دارند كه از فرسایش خاك وافزایش سرعت آب وایجاد سیل در ارتفاعات جلوگیری می كند.
جنس وپوشش گیاهی كوهها می توان گفت غلبه با سنگهای آهكی و گچی است .
آدرس : فارس – در حدود ۲۲ كیلومتری شمال غربی شهرستان فسا



