قله وروشت با ارتفاع ۴۱۰۰ متر یكی از قله های مرتفع رشته كوه البرز به شمار می رود كه در سلسله كوه های البرز مركزی در بخش نور و در حاشیه جاده چالوس قرار دارد.قله وروشت یا به قولی كوه دهلا قله ای بسیار مرتفع با دیواره ها و تیغه های بلند است كه جناح های شمالی به قله شاه پیل كوه و سپس ناحی جنگلی منتهی می شود و از طریق خط الرأس شرقی تشكیل قلل خشكدره را داده و به صورت خط الرأس۱۰۰ كیلومتری حد فاصل دو دره رودخانه هراز تا چالوس قرار می گیرد.
تابستان گرم نواحی جنوبی البرز آغاز گردیده است كه برای رسیدن به آب و هوایی بهاره به سوی جنگل در حركت هستیم. از گردنه كندوان عبور می كنیم. منظره كوه بزرگ وروشت را با یال ها و دیواره هایش به خوبی می بینیم. قله به سان تپه ای بزرگ در روبروی قله آزادكوه گردن برافراشته است و یال های آن بسیار طولانی به نظر می رسند. از برف اثری نیست پس از سیاه بیشه و اندكی بعد از آن از جاده خاكی بسیار باریك به موازات جاده اصلی چالوس بالا رفته به آبادی كوچك ولی آباد در انتهای یك دره بر بلای بلندی می رسیم. هوای اینجا نیز گرم است و از نسیم بی بهره. آبادی را به سوی شرق از درون دره ای وسیع و تخت كه بوته های جنگلی آن را احاطه كرده اند (۱) به سوی تنگه ای ارتفاع می گیریم. راه تا مدتی به صورت مسطح جلو رفته و با رسیدن به رودخانه كه نسیم خنكی در آن جریان دارد از شیب سمت چپ بالا می رود (۲). ادامه این مسیر با عبور از كنار چندین گوسفندسرا به ناگهان وارد دره ای وسیع در زیر قله وروشت می شود. در كنار رودخانه رو به سوی شرق در حالی كه نسیمی خنك از راه می رسد مسیر را ادامه داده و سپس از طریق یال جنوبی با شیب نسبتاً تندی به سوی لبه خط الرأس جنوب شرقی صعود می كنیم.
از شیب خاك های سیاه رنگ كاسته می شود و پس از مدت زمانی نه چندان كوتاه در شرق كوه خشكدر و دیواره هایش قرار می گیریم (۳). منظره ای زیبا از قله و ارتفاعات فرعی آن پیش رو داریم. باد شدیدی از سمت غرب می وزد و ما بر روی یال حد فاصل خشكدر و وروشت قرار داریم. مه كمی دره ها را جنگل های شمال را پوشانده است و تا دریا مه سفید به سان برفی موّاج برروی یال ها و قعر دره ها به نوازش كوه ها مشغول است. قلل كوه ها همچون جزایری از دریای مه سربرون كشیده اند. استراحت كوتاهی كرده رو به سوی بلندای وروشت ادامه مسیر می دهیم. راه با عبور از چند قله فرعی تپه مانند ادامه یافته و پس از مدتی گام بر لبه پهن قله می گذاریم. مناظر اطراف زیبا و رویأیی هستند دریای مه كمی عقب تر رفته است. به ظهر رسیده ایم. هوای بسیار سردی روی قله جریان دارد. دیدار قلل سر به فلك كشیده عَلم كوه بخصوص ابیدر و دیوچال در غرب و قلل خط الرأس آلانه سر و زرین كوه و در جنوب برج سرافراز آزادكوه با دیواره هایش تماشایی هستند. البرز مركزیبا تمامی كوه هایش دیده می شوند. حتی توچال در دورترین نقطه ممكن پیداست. از مسیر صعود شده به درون دره باز می گردیم و شب را در كنار رودخانه به سر می بریم و صبح فردا عازم ولی آباد می شویم. بهترین زمان برای صعود به وروشت خردادماه و مهر می باشد.
وضعیت قله در زمستان : برف سنگین دره های اطراف ولی آباد و هریجان و ریزش بهمن راه های كمی را برای دستیابی زمستانه به قله فراهم می سازند. باد شدیدی بر قله حاكم است. راهی طولانی توأم با برفكوبی.
