موزه هفت تپه برای نگهداری اكتشافات به عمل آمده و همچنین تحقیق و ساماندهی فعالیت‌های باستان‌شناسی، در هفت تپه ساخته شده‌است. ساختن موزه هفت تپه در سال ۱۳۳۹ توسط دكتر عزت الله نگهبان آغاز و در سال ۱۳۵۲ پایان یافت. ساختن موزه هفت تپه با الهام از سبك معماری بومی، متناسب با شرایط اقلیمی و با برداشتی از سبك معماری ایلامی آن دوران ساخته شده، تا محلی برای نمایش آثار بدست آمده از كاوش ها برای عموم مردم، بازدیدكنندگان و علاقه مندان باشد.
هفت تپه یك محوطه باستانی در استان خوزستان در حدود ۱۵ كیلومتری جنوب شرقی شهر شوش واقع شده و مجموعه‌ای از تپه‌های باستانی‌است كه احتمالاً شهر تیكنی یا كابناك از تمدن ایلام را درخود جای داده‌است.گستردگی این محوطه باستانی به مراتب باعث جلب توجه كاوشگران مختلف قرار گرفته‌است. بنابر نظریه‌هایی از این شهر به عنوان یك مركز مهم سیاسی در زمان حكومت ایلامیان و پادشاهی تپتی‌اهر در سده پانزده پیش‌از میلاد یاد شده‌است كه پس‌از ویرانی آن٬ شهر شوش به مركز قدرت تبدیل شده‌است٬ هرچند هنوز مدركی محكم برای اثبات آن بدست نیامده‌است. نخستین عملیات حفاری به سرپرستی دكتر عزت‌الله نگهبان در سال ۱۳۴۴ در این محل آغاز گردید كه تا سال ۱۳۵۷ ادامه یافت. بررسی‌های روزمینی كه پیش‌تر مَك آدامز (Robert McC Adams) در این ناحیه انجام داده بود، نشان می‌داد كه این محوطه گسترده باستانی فقط در دوره محدودی مسكونی بوده‌است. مساحت محوطه درحدود ۱/۵ كیلومتر مربع و متشكل‌از ۱۴ تپه است.
در سال‌های بعد هنگام راهسازی‌های مربوط به شركت نیشكر هفت‌تپه٬ قسمتی از یك دیوار خشتی و طاقی آجری نمایان گردید و بلافاصله توسط هیأت حفاری باستان‌شناسی به عنوان نقطه آغاز كار انتخاب و با ایجاد شبكه‌‌های ۱۰ × ۱۰ حفاری٬ روند كار به سمت جنوب ادامه پیدا كرد كه مجموع تعداد آنها حدود ۱۵۰ ترانشه می‌باشد. در آرامگاه موجود در محوطه٬ سكوی بزرگی ایجاد شده كه توسط دیوارچه‌های كوتاهی به سه بخش تقسیم می‌شده‌است. در بخش شمالی هفت اسكلت قرار داشته، بخش میانی كه كوچكتر از دو بخش دیگر است، بدون اسكلت و بخش جنوبی دارای دو یا سه اسكلت بوده‌است. در پای سكو در جنوبی‌ترین قسمت آرامگاه، مجاور درب ورودی تعداد ده اسكلت بصورتی بی نظم بر روی هم قرار داشتند. به این ترتیب مجموعاً حدود ۲۱ یا ۲۲ اسكلت در معبد پیدا شده‌اند. تقسیم بندی سكوی آرامگاه به بخش‌های مختلف خود گواه اینست كه این مقبره برای تدفین اشخاص متعددی ساخته شده و احتمالاً یك آرامگاه شاهی نمی‌باشد. وجود اسكلت‌های متعدد بر روی سكو و انباشته كردن اسكلت‌های قدیمی در گوشه آرامگاه نیز این مسئله را تأیید می‌كند. با توجه به اكتشافاتی كه در نقاطِ مختلفِ منطقه انجام شده‌است، درب ورودی آرامگاه پس از هر تدفین با سنگ یا آجر بسته و در هنگام تدفین‌های بعدی مجدداً باز می‌شده‌است. مشاهداتی كه در هفت تپه شده، نیز حاكی از این مسئله می‌باشد. موزه هفت تپه حاوی تمامی اكتشافات فوق است.
نمایشگاه موزه شامل ۲ بخش است. دربخش اول پوسترهای مربوط به فعالیت های پژوهشی پایگاه چغازنبیل و هفت تپه نمایش داده شده و بخش دوم به اشیاء بدست آمده از حفاریهای دكتر نگهبان و حفاریهای انجام شده اخیر در محوطه های هفت تپه و ابوفندوا اختصاص دارد. این اشیاء از نظر تاریخی مربوط به اواسط هزاره دوم ق . م بوده و نمونه ای از آنها شامل اشیاء سفالی ( تابوتهای سفالی، خمره سفالین، گور خمره، كوزه ، تنگ های سفالی با كف دكمه ای )، پیكرك ها و مجسمه ها (مجسمه نوازندگان، الهه باروری )، اشیاء فلزی ( پیكانهای مفرغی، اسكنه و مغار مفرغی، دكمه های مفرغی)، اشیاء سنگی ( تیغه های سنگی، هاون، پاشنه سنگی در ) گل میخ لعابدار، آجرنوشته ها و گل نوشته ها ( مربوط به چغازنبیل و هفت تپه )، ماكت های مربوط به محوطه تاریخی چغازنبیل و غیره می باشد
