دشت نوا و قله پاشوره

ده نوا واقع در استان مازندران و جاده هراز بدون اغراق یكی از زیباترین روستاهای ایران زمین است. دشت نوا و قله پاشوره واقع در جنوب این روستا نیز بی تردید یكی از زیباترین قله های كشورمان است.دشت آزو به ارتفاع ۲۶۰۰ متر در بالادست روستای نوا بوده كه مسیر قله ۴۰۰۰ متری پاشوره می باشد و چشم انداز بسیار زیبایی به قله دماوند (جناح شرقی-جنوبشرقی) و قله زیبای پاشوره دارد. برای صعود قله پاشوره برای یك تیم با سرعت متوسط، بهترین حالت این است كه شب را در دشت آزو بخوابد و صبح روز بعد قله را از سمت راست صعود كرده و از سمت چپ فرود آید.

علت نامگذاری قله پاشوره به دلیل نوع سنگهایی است كه روی منطقه قله، وجود دارد. یعنی همان سنگ پا كه بوفور در ابعاد مختلف روی قله وجود دارد و بسیار سبك هستند و منشا آتشفشانی دارند.
پاشوره از مجموعه قلل البرز شرقی حد فاصل ده نوا در شمال و ده لاسم در جنوب است. شمال این خط الراس مشرف به بام ایران دماوند و تماما پوشیده از دیواره و تیغه های وحشی است. در جنوب نیز ناظر بر خط الراس عظیم دوبرار بوده با شیبهای ملایمتری به دشت لاسم می رسد. سر سبزی و طراوت دشت آزو در جنوب نوا و در دامنه های پاشوره خیره كننده و زبانزد همگان است.

تضاد شگفت آور طبیعت سنگلاخی و خشن پاشوره با لطافت و چشم نوازی دشت آزو در فاصله ای كم، انگشت حیرت از شگفتی های خلقت آفریدگار سرزمین پارس، به دهان می برد.

از روستای نوا و كنار كارخانه آب معدنی با سرعتی معقول می توان ۴۵ دقیقه ای به دشت آزو و كلبه آن رسید. از كنار كلبه مسیر را به سوی گردنه ای در سمت راست خط الراس ادامه می دهیم.

پس از رسیدن به گردنه و سپس سوار شدن بر خط الراس اصلی، با صعود در شیبی نه چندان تند به سمت قله اصلی و از لبه تیغه ها حركت می كنیم. این مسیر كم شیب ولی طولانی است و باید از چند قله فرعی عبور كرد.
نمای دیواره ای خط الراس در حین صعود زیبا و هیجان انگیز است. صعود از ده نوا با احتساب صرف صبحانه در دشت، برای من پنج ساعت طول كشید. هوا ابری و متغیر بود و روی خط الراس با وزش باد، سرما كاملا احساس می شد. قله بلند هلزم در فاصله ای نزدیك در دسترس به نظر می رسد و شاید با صرف یكی دو ساعت زمان بیشتر بتوان براحتی آن را هم صعود نمود.

مسیر بازگشت بعد از قله اصلی و به صورت شن اسكی است. برای ورود به این شن اسكی مقداری برفكوبی نیمه سنگین را در خرداد ماه تجربه كردم، در كنار مسیر شن اسكی دامنه ای پر از سنگ های آذرین یا همون سنگ پای خودمان دیده می شود كه احتمالا دلیل نامگذاری این قله است.

بعد از شن اسكی كوتاه به یك سنگلاخ وسیع و طولانی می رسیم، این قسمت در زیر دیواره های پاشوره انسان را به یاد مناطقی مثل علمچال یا بندیخچال می اندازد، مسیر طولانی و تا حدودی خسته كننده است.زیبایی طبیعت پاشوره در این منطقه از خاك ایران غیر قابل وصف است.

لوازم ضروری
كفش مناسب كوهپیمایی، كوله پشتی یك روزه، لباس مناسب فصل بهار، ظروف شخصی(بشقاب٬ قاشق٬ چنگال٬ كارد٬ لیوان)، بطری آب، كرم ضد آفتاب، عینك و كلاه، كارت شناسایی، یك وعده غذای قابل حمل در كوله (سبك و پرانرژی).
آدرس :روستای نوا درنزدیكی آب اسك است و بهترین وسیله برای سفر آن خودروی شخصی است .

از تهران : ابتدا وارد جاده هراز شوید ، پس از پشت سر گذاشتن رودهن و امام زاده هاشم و پلور به آب اسك می رسید ، اگر راه راادامه دهید ۵ كیلومتر بعد از آب اسك تابلوی(( رینه )) را در سمت چپ خود میبینید . حدود ۲۰۰ متر بعد از این خروجی ، یك جاده فرعی در سمت راست جاده هرازاست كه به روستای نوا میرود . موقعیت این سه راهی E 52.989 و N35.8888 است . وارد این جاده آسفالته شوید و در اولین یا دومین سه راهی یعنی در خروی های (( گیلاس)) و (( زیبا دشت)) مسیر چپ را انتخابكنید تا در نهایت بعد از طی حدود ۱۰ كیلومتردر جاده سربالایی و پر پیچ و خم به روستاینوا برسید 

قله پاشوره با ارتفاع حدود ۳۹۰۰ متر از سطح دریا، از جاهای دیدنی لاریجان محسوب می‌شود كه در نزدیكی روستای نوا و دشت آزو قرار گرفته است. اگر اهل كوهنوردی هستید، می‌توانید با صعود این قله سفری بی‌نظیر را در این منطقه دیدنی تجربه كنید. علت نام‌گذاری قله پاشوره به دلیل نوع سنگ‌های موجود در قله است. این سنگ‌ها همان سنگ پا هستند كه با وزنی كم و منشا آتشفشانی، به‌وفور و در ابعاد مختلف در این منطقه رویت می‌شوند. پاشوره از مجموعه قلل البرز شرقی به‌شمار می‌رود كه حد فاصل ده نوا در شمال و ده لاسم در جنوب جای گرفته است.