بندر عسلویه در ۷۰ كیلومتری جنوب شرقی كنگان و ۳۷ كیلومتری شرق بندر طاهری در راس خلیج ناویند بین مدار ۲۷ درجه و ۲۸ دقیقه عرض شمالی و ۵۲ درجه و ۳۷ دقیقه طول شرقی واقع شده و فاصله آن تا مركز استان (بو شهر) ۳۰۸ كیلومتر است. درباره نامگذاری بندر عسلویه ،زنده یاد مهندس احمد حامی در كتاب “سفر جنگی اسكندر مقدونی به ایران و هندوسستان بزرگترین دروغ تاریخ است” از عسلویه با حرف اول الف نام برده و اظهار داشته است نام بندر عسلویه هم مثل بسیاری از نام های منطقه مثل خارك،لارك،تنب و… یك نام ایلامی است و از دوره ایلامی ها به جا مانده است و كلمه “اسلو” با حرف الف در ابتدا به معنای آبگیر، استخر و محل توقف كشتی ها است . آقای محمد تقی مصطوی نیز در كتاب اقلیم پارس این مطلب را بر اساس كفته مهندس حامی تكرار كرده است. برخی مورخان و محققان متاخر عسلو را دارای چشمه ها و اب های شیرین دانسته اند و معتقدند به همین جهت بر آن نام عسلویه نهاده اند.
معرفی فرهنگ و تاریخ عسلویه
بخش عسلویه با وسعت ۹۳۶ كیلومتر مربع در فاصله ۶۰ كیلومتری مركز شهرستان كنگان واقع شده است كه از غرب به بخش مركزی كنگان و روستای شیرینو ، از شمال به رشته كوههای زاگرس جنوبی ، از جنوب به خلیج نیلگون و خلیج همیشه فارس و از شرق به شهرستان پارسیان استان هرمزگان محدود و در مدار ۳۸و۵۲ طول شرقی و ۲۷ و ۲۴ عرض شمالی قرار دارد.
بخش دارای ۲ شهر بنام های عسلویه و نخل تقی و ۲۱ روستا كه طبق سرشماری نفوس و مسكن در سال ۸۵ تعداد ۳۱ هزار نفر جمعیت در شهرها و روستاهای بخش ساكن و حدود ۲۳ هزار نفر نیز نیروی كارگری بوده است كه در حال حاضر طبق آمارهای موجود حدود ۳۸ هزار نفر از اقصی نقاط مختلف كشور در تاسیسات و پروژه های منطقه مشغول بكارند.
روستاهای بخش در دو مسیر موازی یكدیگر قرار دارند ؛ بدین صورت كه در مسیر جاده اصلی پارسیان – بوشهر بترتیب از شرق به غرب روستاهای بندو ، سهمو جنوبی ، سهمو شمالی ، سواحل ، مروع ، چاه مبارك ، خیارو ، عسكری ، اخند ، دهنو ، كلات ، بزباز و بیدخون با فاصله ی كمی از یكدیگر ( كل مسیر در حدود ۳۵ كیلومتر) و در نزدیكی رشته كوه زاگرس قرار دارند و در جانب دیگر و در كنار ساحل زیبای خلیج فارس روستاهای خره ، كنارخیمه ، بنود ، زبار ، صفیه ، بساتین و هاله در كنار منطقه بكر و شگفت انگیز نایبند قرار دارند.
