جان‌پناه شروین یا پناهگاه شروین، یكی از پناهگاه‌های كوهنوردی در شمال تهران است كه در دامنه توچال و در ارتفاع ۲۴۵۰ متری قرار گرفته‌است.جان‌پناه شروین در سال ۱۳۵۲ و به یاد كوهنورد جانباخته، شروین جزایری، با مشاركت اعضای انجمن كوهنوردی دانشجویان دانشگاه تهران،، گروه كوهنوردی كاوه، دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشجویان كوهنورد دانشگاه صنعتی (آریامهر) و گروهی از دیگر كوه‌نوردان ساخته شده است.جان‌پناه شروین در ارتفاع ۲۴۵۰ متری از سطح دریا و در منطقه بندیخچال واقع شده و ظرفیت ۳۵ نفر را دارا است جان‌پناه شروین درسال ۵۲ توسط باشگاه كاوه ساخته شدتایاد رشادت كوهنوردجوان زنده یادشروین جزایری برای همیشه درتاریخ زنده بماند.
روز ۱۰ شهریور ۱۳۵۱،سه نفر از اعضای گروه كوهنوردی كاوه هنگام سنگ‌نوردی بر روی دیوارهٔ بند یخچال، دچار حادثه شده و سقوط می‌كنند. در این حادثه شروین جزایری جان خود را از دست می‌دهد و دو نفر همراه او، جواد تاجدار و حسین حاج محسنی مجروح می‌شوند. اعضای گروه طی چند نشست تصمیم به ساخت جان پناهی در محل بند یخچال به عنوان یادبود شروین گرفتند.
اوایل مهرماه ۱۳۵۱ اعضای گروه برای انتخاب مكان مناسب عازم بندیخچال شدند و با تعیین نقاط مختلف در زیر دیواره و اطراف آن و بررسی نقاط ضعف و قوت هر یك، محل فعلی را گزینهٔ مناسب تشخیص دادند، در مذاكرات بعدی و با بررسی امكانات گروه، ابعاد مناسب جان پناه برای خواب حدود دوازده نفر در یك طبقه مورد توافق قرار گرفت. در مهر ماه همان سال اعضاء گروه با فراهم آوردن تجهیزات مورد نیاز نسبت به تسطیح و آماده‌سازی بستر و پی‌كنی دیوارها اقدام كردند.
سختی كار پس از آن شروع شد. جمع‌آوری و حمل سنگ اراضی مجاور پناهگاه برای ایجاد پی دیوارها و تأمین ماسه و سیمان و به ویژه آب مورد نیاز جهت ساخت با توجه به بعد فاصله از بستر رودخانه، گره كار بود. با نصب اعلان نیاز به نیروهای همراه در ساخت جان پناه در اتاق‌های كوه دانشكدهٔ فنی دانشگاه تهران و دانشگاه علم و صنعت، سختی كار به سرعت برطرف شد و در روزهای آخر هفته دانشجویان كوهنورد به صورت گروهی در محل جان‌پناه حضور یافتند. دانشجویان كوهنورد دانشگاه صنعتی (آریامهر)و دیگر كوه‌نوردان نیز در هفته‌های بعد به جمع، یاری رساندند به نوعی كه بیشترین جمعیتی كه در یك روز آذرماه آن سال جهت همكاری حضور یافتند بالغ بر ۲۵۰ نفر بود.
با توجه به چنین استقبالی در همكاری، تصمیم بر این شد كه ابعاد ساختمان بزرگتر شود و پناهگاه در دو طبقه ساخته شود. ماسه و آب از كف آبشار و رودخانه در كیسه‌ها و ظرف‌های پلاستیكی و فلزی به صورت دست به دست توسط زنجیره‌ای از همراهان از دره پایین پناهگاه شیرپلا به ارتفاع محل شروین منتقل می‌شد و سنگ‌های لازم نیز از اطراف پناهگاه و زیر دیوارهٔ بندیخچال تأمین و توسط دوستان حمل شد. تا اواسط پاییز دیوارهای اطراف ساخته شد و سایر مصالح مورد نیاز نظیر تیرچه سقف، بلوك، آجر، سیمان و تیر چوبی و … توسط اعضاء گروه كاوه تأمین و پس از تخلیه در میدان سربند توسط دوستان و تماماً با همت آنان به بالا حمل شد و در آخرین روزهای پاییز ۱۳۵۱ سقف اول تیر ریزی و بلوك‌گذاری و بتن ریزی شد. سپس طراحی طبقه دوم پناهگاه به صورت فلزی با خرپاهای قوسی چند قطعه‌ای و تیرریزی با پروفیل و پوشش زیر و رو همراه با عایق لازم اجرا شد.
در بهار ۱۳۵۲ نصب قطعات فلزی و پوشش سقف با پیچ و مهره و سوراخ‌كاری با دریل دستی و پرچ توسط اعضای گروه كه حدود ۱۵ تا ۲۰ نفر بودند انجام شد. عمدهٔ كارهای فلزی از قبیل در و پنجره و خرپای سقف، توسط و به دست ناصر گارسچی از اعضای گروه كوهنوردی فلز كار مكانیك ساخته و توسط اعضاء به بالا حمل و نصب گردید. كلیه عملیات بنایی نیز توسط استاد تقی از اهالی پس قلعه انجام پذیرفت.
در پایان تابستان ۱۳۵۲ پناهگاه تكمیل و از لوح زیر كه یادآور همكاری جمعی است پرده برداری شد:
این پناهگاه به پاس بزرگداشت آن آرزومندانی كه همچون شروین خواهان آن بودند به همت و خودیاری یاران كوهنورد ساخته و به نام او نام‌گذاری گردید. شروین جزایری عضو گروه كاوه بود كه در حادثه سقوط از دیواره درگذشت. مهر ماه ۱۳۵۱
با گذشت بیش از چهل سال، پناهگاه شروین با ظرفیت حدود ۳۰ نفر جان‌پناه كوه‌نوردان در بند یخچال می‌باشد. یاد همهٔ عزیزانی كه در ساخت پناهگاه شروین نقش داشتند گرامی باد!
آدرس : تجریش، سربند، پس قلعه، دوراهی گذر مهدی، بند یخچال
