قله آتشكوه با ارتفاع ۳۸۵۰ متر درمنطقه لواسانات واقع شده و یكی از قله های رشته كوه البرز به شمار می رود كه در بخش مركزی این رشته كوه قرار دارد.قله آتشكوه ۳۸۵۰ متر ارتفاع دارد و از جمله قله های نزدیك آن می توان به ساكا (۳۳۰۰)،قله پرسون (۳۱۰۰)،قله ریزان (۳۶۵۰)، قله مهر چال(۳۹۲۷) اشاره كرد.قله آتشكوه جزو قللی است كه مسیر عادی صعود و فرود آن می تواند متفاوت باشد اما اصولاً بهتر است در فصل صعودهای زمستانی برای ایمنی بیش تر،همان مسیر صعود را برای بازگشت انتخاب كرد.این مساله در فصل زمستان كه مسیر بهمن گیر و پربرف است،از اهمیت ویژه ای برخوردار است.بررسی توپوگرافی: نمای قله بسیار زیباست و از سمت شرق آن قله دماوند و دشت لار و سد آن جلوه می كند و از سمت جنوب قله ساكا، دریاچه لتیان و روستای افجه و لواسان دیده می شود. از سمت شمال قلل مهرچال و پیرزن كلوم جلوه ویژه ای دارد. از سمت غرب هم قلل شمالی شهر تهران و دشت های مجاور منطقه لواسانات دیده می شود.برای صعود به این قله باید از قسمت شمال شرقی شهر تهران به سمت جاده لواسانات رفت و پس از رسیدن به لواسان، جاده آسفالت را به سمت شرق ادامه داد. پس از طی هفت كیلومتر مسیر پرفراز و نشیب به روستای افجه می رسید.«افجه» كه در شمال شرق منطقه لواسانات واقع شده از سرسبزی خاصی در فصول گرم سال برخوردار است. برای عبور از این روستا باید كوچه باغ های زیادی را پشت سر نهاد. عبور از روستای افجه به سمت شمال و شرق كوهنوردان را به یك جاده كوهستانی خاكی می رساند كه مسیر نسبتاً ساده و كم شیبی برای رسیدن به «دشت هویج» است.این دشت كه به شكل مربع و كاملاً مسطح است در انتهای جاده خاكی مذكور واقع شده و از مراتع معروف شمال تهران به شمار می رود.دشت هویج مبدا صعود به قلل گوناگون در منطقه لواسانات است. از آن جمله می توان به قله «ساكا» با ارتفاع ۳۳۷۵ متر، قله «ریزان» به ارتفاع ۳۶۵۰ متر و قله «پرسون» به ارتفاع ۳۲۰۰ متر اشاره كرد.برای صعود به این قله تقریباً بعد از كلبه ای كه از آن سخن رفت، دیگر در طول مسیر آب آشامیدنی وجود ندارد، پس لازم است به میزان كافی آب و مواد غذایی به همراه داشت و فراموش نكرد كه به هنگام بازگشت در بخش هایی از مسیر كه سنگی است،احتمال لغزش و افتادن وجود دارد.همچنین سنگ های این بخش از مسیر ریزشی و سست هستند پس باید مراقب بود كه این مساله حادثه آفرین نشود.ضمن این كه در فصل های سرد در اختیار داشتن اطلاعات هواشناسی و پوشاك و غذای اضافه از ضروریاتی است كه بی توجهی به این امر می تواند حادثه آفرین باشد.برای صعود به قله آتشكوه از مسیر جنوب شرقی لازم است كه كمی قبل از پایان جاده خاكی منتهی به دشت هویج به سمت غرب (چپ) رفت. مسیر غربی كوهنوردان را به یالی هدایت می كند كه صعود آن، نمای زیبایی از قله را پیش رو نمایان می كند، وقتی جاده خاكی را به سمت غرب طی كردیم با عبور از كنار دیوارهای یك باغ ، كلبه ای از خشت و گل در شمال، مشخص می شود كه رسیدن به آن از طریق مسیر مالرو میسر می شود.اگرچه حركت از كنار این كلبه به سمت شمال ادامه خواهد یافت اما نباید فراموش كرد كه قله «آتش كوه» در سمت شمال غربی آن كلبه است. پس از ۳۰ دقیقه جلو رفتن(به سمت شمال) ، مسیر ، شما را به سمت چپ ( یال غربی منتهی به قله) راهنمایی می كند . مسیر صعود از این قسمت به صورتی است كه شیب ها، كمی تند و گاه سنگی می شود. عبور از این مسیر حدود دو ساعت زمان می برد و تمام طول مسیر، قله دماوند در پشت سر قرار دارد كه تقریباً یكی از زیباترین مناظر دماوند در این مسیر دیده می شود. پس از عبور از این مسیر برفراز گردنه ای قرار می گیریم كه به سمت غرب ادامه می یابد.عبور از این گردنه، روی خط الراس (مسیری كه بین دو قله قرار دارد) اگرچه زمان زیادی را می گیرد، اما به هیچ وجه دشواری قسمت های قبلی مسیر را ندارد و شیب آن ملایم است.از این قسمت مسیر تا رسیدن به قله آتش كوه كه در سمت شمال خط الراس و گردنه قرار گرفته، به طور كامل می توان قله را دید . البته نباید فراموش كرد كه وقتی مسیر گردنه را به سمت غرب ادامه می دهیم، قله آتش كوه در سمت شمال (راست) قرار دارد و قله ساكا كه قله ای كوتاه تر است در سمت جنوب (چپ) واقع شده. بنابراین وقتی بر بلندای قله ای خاكی و فرعی (كه نام خاصی هم ندارد) قرار گرفتید به سمت شمال حركت كنید و با پایین رفتن از شیب قله، مسیر را تا رسیدن به قله آتش كوه ادامه دهید. این بخش از مسیر شیب تندی دارد و بخش هایی از آن سنگی است كه باید با احتیاط بیش تری نسبت به صعود آن اقدام كرد.