درگذشته شهرها برای درامان ماندن از هجوم غارتگران ودشمنان،مجهز به حصار وبرج وخندق ودروازه قلعه می شدند.این برج در انتهای خیابان سیدگلسرخ واقع شده است . این اثر در تاریخ ۱۴ آذر ۱۳۵۲ با شمارهٔ ثبت ۹۵۶ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.براساس كهن‌ترین اسناد دربارهٔ حصار یزد می‌توان گفت كه حصار گرد این شهر، توسط ابویعقوب اسحاق دیلمی، ابومسعود بدر بهشتی، ابوجعفر (كیانرسو) و ابویوسف ، چهار سرهنگ از اعضای حكومت امیر عضدالدین علاءالدوله ابوجعفر كاكویه، در سال ۴۳۲ هـ.ق ساخته شد.همچنین در این زمینه می‌تون از چهار دروازه به نام‌های دروازهٔ قطریان (دروازه شاهی)، دروازهٔ كوشك‌نو، دروازه مهریجرد (مهریز) و دروازه كیا (حظیره) در یزد یاد كرد.با جاری شدن سیل عظیمی در سال ۶۷۳ هـ.ق قسمت‌های بسیاری از شهر از جمله حصار آن خراب شد. هنگامی كه اتابك یوسف‌شاه بن طغیان (طغی‌شاه) به سلطنت یزد رسید (سال‌های ۷۱۴-۶۵۸ هـ.ق)، به مرمت حصار ویران شده پرداخت و آن را بازسازی كرد. مبارزالدین در سال ۷۴۷ هـ.ق تعدادی از محلات خارج از شهر را جزء محدودهٔ شهر كرد و از دروازه قطریان (دروازه شاهی) تا دروازه مادر امیر باروی نو كشید و خندق حفر كرد. حصار جدید دارای هفت دروازه شد: مهریجرد، قطریان، ایلچی‌خانه، كوشك‌نو، مادر امیر، سعادت و نو. او همچنین برج‌های متعدد دیگری ایجاد كرد و طبق مندرجات كتاب تاریخ یزد، در دوران حكومت او، مساحت شهر به بیش از دو برابر تصرفات محمدبن‌مظفر افزایش یافت.