مسگری یكی از صنایع دستی كهن ایران است. اشیا و ظروف مسی دست ساز از زمانهای دور در موزه‌ها قابل مشاهده هستند. پیشینه مسگری در ایران حداقل به پنج هزار سال پیش می‌رسد و به ظن غالب اولین فلز مكشوفه بدست انسان همین فلز مس بوده و اولین فلزكاران نیز ایرانیان بوده‌اند.از جمله مراكز عمده این هنر شهرهای كاشان، اصفهان، كرمان، زنجان و شیراز می‌باشد.
صنعت مسگری در كرمان، اصفهان و كاشان و شاید شهرهای دیگر ایران در دوران اسلامی و تا به امروز از رونق و شكوفایی برخوردار بوده به گونه‌ای كه در اغلب این شهرها یكی از بازارها با عنوان بازار مسگرها به صاحبان این هنر – صنعت اختصاص داشت. در بازار مسگرهای این شهرها ده‌ها مسگر به قوت بازو و ضرب چكش خود، انواع ظروف، وسایل و اشیا» مسین را می‌ساختند. امروزه در این بازارها هنوز اثاری از این هنر یافت می‌شود. كشف دو كوره ذوب فلز در محوطه سه هزار ساله «اسپیدژ» در سیستان و بلوچستان نشان داد كه مردم اسپیدژ، پیش از تاریخ به هنر مسگری و فلزكاری مسلط بوده‌اند.
به ظن غالب اولین فلز مكشوفه بدست انسان همین فلز مس بوده و اولین فلزكاران، ایرانیان، پس از اندك مدتی كه آدمی نسبت به این فلز معرفت پیدا می‌كند عیوبی را در آن می‌شناسد و در پی برطرف كردن آن بر می‌آید، و در راستا آنرا با قلع در می‌آمیزد و تا مدتها این آلایه دستمایه فلزكاری مصنوعات مسی ایران بوده است ، پس از آن آلایه دیگری بنام برنج در تاریخ فلزكاری مصنوعات مسی رخ می‌نماید كه ایندو ماده با یكدیگر بسیاری از آثار فلزكاری ارزشمند ایرانی را رقم می‌زنند و بعضی از آنها چنان ارزشمند است كه گوئی همسنگ با آثار زرین و جواهر گونه است و همپایه آنها در فلزكاری ایرانی جلوه‌گری می‌كند، این هنر به فراخور زمان فراز و نشیبهائی را به خود پذیرفته است كه به تفضیل در مقاطع مختلف در این تحقیق سخنان مبسوطی درباره آنها آورده شده است و شاید از مهمترین آنها ظهور اسلام باشد كه در پی آن پس از یك دوره ركود نسبی تحولات مهمی در این هنر رقم می‌خورد.
