خانه موزه مكرمه قنبری خودباوریها و تلاشهای یك بانو برای رسیدن به موفقیت را نشان میدهد. خانه موزه مكرمه قنبری در سال ۱۳۸۵ در خانه ننه مكرمه تأسیس شد؛ خانه ننه مكرمه در روستای دریكنده بابل قرار گرفته است. بازدیدكنندگان خانه موزه مكرمه قنبری با مرور زندگینامه مكرمه قنبری با بخش دیگری از تواناییهای انسان بیش از پیش آشنا میشوند. آنها در خانه موزه مكرمه قنبری متوجه میشوند كه چگونه یك انسان با وجود محدودیتهای خواسته یا ناخواسته با تكیه بر استعدادهای خود و خودباوری به نوعی معجزه میكند. آنها در این خانه موزه آثار ننه مكرمه را از نزدیك میبینند و با سیر در دنیای رنگها به آرامش خاطر میرسند. خانم مكرمه قنبری معروف به ننه مكرمه در سال ۱۳۰۷ ش در روستای دریكنده بابل به دنیا آمد . به اقرار خودش ، جوشش درونی وی برای خلق طرح ها وتصاویر از همان زمان كودكی و به صورت بازی با گل و خاك خود را آشكار میساخت . وی كه از ده سالگی شروع به كار كرد و روزگاری پر فراز و نشیبی راپیموده بود ، تا ۶۷ سالگی تصمیمی برای نقاشی كردن نداشت . در اثر یك حادثه ، شور و جوشش درونی وی نمود بیرونی یافت . مكرمه قنبری ، گاوی داشت كه برای چرای آن مجبور بود روزانه مسافت طولانی راه بپیماید . پس از مدتی بیمار شد و فرزندانش كه نگران سلامتی مادر بودند بدون اطلاع قبلی وی ،اقدام به فروش حیوان كردند . پس از آن ، مكرمه بسیار غمگین شد و برای غلبه بر احساساتش به نقاشی پناه برد . وی كه تحصیلات دانشگاهی و حتی سوادخواندن و نوشتن نداشت ، بدون هیچ گونه آموزش رسمی ، دست به خلق تصاویری فوق العاده زد.اولین كارش ، تصویری از یك حیوان بود كه روی سنگ نقاشی كرد. سپس تمام دیوارهای خانه ، درها ، كدوهای حلوایی و هر آنچه را می توانست پیدا كند ، انباشته از طرح و رنگ می كرد . زمانی كه یكی از پسرانش برای ملاقات ماهانه مادر از تهران به روستا می آمد برای وی رنگ و كاغذ خرید . از همان روز كه ۶۷ ساله بود تا پیش از مرگ ، به شكل خستگی ناپذیری نقاشی می كرد . اكنون تمام خانه اش مملو از نقاشی هایی است كه هر كدام راوی داستان تلخ و شیرین از كتاب هایی چون ، قرآن مجید ، شاهنامه فردوسی ، منظومه های لیلی و مجنون ، فرهاد و شیرین ، امیر و گوهر و زندگی خود نقاش است . اولین نمایشگاه بانو مكرمه قنبری در سال ۱۳۷۴ش در گالری سیحون برپاشد وپس از آن هر ساله چنین نمایشگاهایی را در همان گالری و گالری « دی »برگزار می كرد . همچنین در سال ۱۳۸۴ نمایشگاه نقاشی او در لس آنجلس برپاشد . وی در جشنواره فیلم رشد جایزه مخصوص هیات داوران را به همراه جایزه ویژه جشنواره ادبی – هنری روستا دریافت كرد . در سال ۲۰۰۱ میلادیبه عنوان بانوی نقاش سال از طرف بنیاد پژوهش های زنان امریكا انتخاب شد. نقاشی های وی بدون پیرایه و بدون شائبه و بدون گشودن هیچ یك از كتاب های هنری اروپایی و آمریكایی ، تنها از درون وی جوشش كرده و با صداقت تمام برصفحه جاری شده است . صداقت ، پاكی و صمیمیت از بزرگترین ارزش های هنری بانو مكرمه در بیان اندیشه هایش است . نقاشی های او با هر تماشاچی صاحب شعور و درك هنری ارتباط برقرار می كند . وی با بهترین نوع بیان و ساده ترین تصاویر ، موفق شده فضای اطراف زندگی خود اعم از درد و رنج ، آمال وآرزوها و … را به خوبی نمایش دهد . نقاشی هایش پر از رنگ های متنوع است، كاری كه در بسیاری از كارهای نقاشان اخیر دیگر به چشم نمی آید . او هنر را در طبیعت ، در بین مردم ، در كوهها و صحراها ، در بین رنگ های به ارث رسیده از نیاكانش و نیز در درون خود می دید و بر روی صفحه جاری میكرد . بانو مكرمه قنبری و یا ننه مكرمه در روز دوشنبه دوم آبان ماه ۱۳۸۴در ۷۷ سالگی به دلیل عارضه سكته مغزی به دیار باقی شتافت در حالی كه زادگاهش را به دهكده نقاشی مبدل كرده بود.