قلعه سنگی چهریق مربوط به هزاره اول قبل از میلاد است و در نزدیكی روستای چهریق علیا در ۲۵ كیلومتری شهرستان سلماس استان آذربایجان غربی قرار دارد. قلعه سنگی چهریق در تاریخ ۲۹ تیر ۱۳۷۷ با شمارهٔ ثبت ۲۰۷۵ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است. قلعه سنگی چهریق در تاریخ پرفرازونشیب خود،در قیاس با سایر قلعه‌های تاریخی ایران،یكی از مشهورترین و پر حادثه‌ترین قلعه‌های تاریخ به‌ویژه در تاریخ معاصر ایران است. مكان قلعه سنگی چهریق در میان رودی بنام زولاچای و بر فراز صخره مرتفعی قرار داشته است. چهریق نام دو روستای همجوار كردنشین است كه دو به دوستای چهریق سفلی و چهریق علیا تقسیم شده است. مشخصات این دو روستا چنین است:چهریق سفلی دهی از دهستان چهریق،بخش مركزی شهرستان سلماس(استان آذربایجان غربی)است و در طول جغرافیایی ۳۷-۴۴ و عرض جغرافیایی ۰۵-۳۸ واقع شده و ارتفاع آن از سطح دریا ۱۵۸۰ متر و هوای آن سرد و خشك است.روستا در ۲۲ كیلومتری جنوب غربی سلماس واقع شده است.رودخانه زودلا از شمال آبادی می‌گذرد و دره سوسن در باختر آبادی است.جمعیت روستا ۳۳ خانوار را دربرمی‌گیرد.زبان مردم كردی با گویش كرمانجی و مذهبشان اهل سنت و جماعت و پیرو امام شافعی می‌باشند.كار و پیشه آنان اغلب كشاوری و باغداری و دامداری و كارگری است.كشت آنان از طریق آبی و دیمی،آب كشاورزی و آشامیدنی انجام می‌گیرد و آب روستا از رودخانه و چشمه(از طریق لوله‌كشی)تأمین می‌گردد. طبق بررسی‌های باستان شناسای قدمت قلعه به هزاره اول قبل از میلاد مسیح می‌رسد . اولین بار اورارتوها در آن ساكن شده اند. علاوه بر مستندات تاریخی ؛ آثار كنده شده بر روی سنگهای اطراف و استفاده از آبهای جاری بوسیله آبراهها و زهكشی‌های به شیوه، دوره اوراتوی گواه این مدعاست كه قلعه در زمان تمدن اوراتو ساخته شده‌است . چهریق از دوره افشار و زندیه به بعد شهرت فراوانی یافت و به واسطهٔ قلعهای كه در آن ساخته شده بود همواره مورد توجه حاكمان و اولیای امور وقت بود. در جریان جنگ روسها با مجاهدان و مشروطه خواهان در سال ۱۲۹۰ شمسی امیر حشمت نیساری، میرزا آقا بلوری و حاج اسماعیل امیرخیزی جهت ادامه مبارزه با روسها در قلعه چهریق مستقر شدند. در جریان جنگ جهانی اول در سال‌های ۱۲۹۶ شمسی، مارشیمون(رئیس مذهبی آسوریان و مسیحیان ارومیه) در حمایت از سپاه روس و اجرای نقشه متفقین، سپاهی را برای جلوگیری از پیشرفت عثمانیان در آذربایجان تشكیل داد و برای مقاومت با تشكیل اتحاد با كردها، در قلعه چهریق مستقر گردیدند و تا سال‌های بعد و تا زمان سقوط سلسله قاجار در قلعه چهریق ماندند و برای استقلال دایماً با حكومت مركزی در جنگ بودند . بدلیل موقعیت جغرافیایی منطقه، همواره بر قوای دولتی پیروز می شدند. سرانجام در زمان رضا شاه قلعه بمباران و به تصرف دولت مركزی درآمد.