شهرستان لنگرود در مختصات جغرافیایی ۳۶ درجه و ۵۶ دقیقه تا ۳۷ درجه و ۱۹ درجه عرض شمالی از خط استوا و ۴۹ درجه و ۱۶ دقیقه تا ۵۶ درجه و ۵۰ دقیقه طول شرقی از نصف النهار مبدا در شرق استان گیلان واقع شده است و از شمال به دریای خزر ،از شمال شرقی به شهرستان رودسر ،از جنوب شرقی به املش و از جنوب غربی به سیاهكل و از شمال غربی به لاهیجان محدود می شود و مساحت آن ۴۳۸ كیلومتر مربع می باشد.
این شهرستان دارای دو ناحیه عمده جغرافیای جلگه ای و كوهستانی است .درناحیه جلگه ای نوار باریك ساحلی و در ناحیه كوهستانی محدوده های كوهپایه ای ،جنگلی و مرتعی در ارتفاعات به چشم می خورد مهمترین رود خانه جاری در شهرستان «شلمانرود» است .
شهرستان لنگروددرسال ۱۳۳۶ از لاهیجان مجزا و شهرستانی مستقل گردیدكه شامل سه بخش :مركزی ،اطاقور ،كومله،هفت دهستان : اطاق ور ،لات بیل،دریاسر ،مریدان ،چاف،دیوشل و گل سفید و نیز ۲۱۹آبادی است كه ۵ آبادی خالی از سكنه است .جمعیت این شهرستان ۱۳۳۹۵۶ نفر است كه ۱/۲۹در صد شاغلین آن در بخش كشاورزی ،۲/۳۳ درصد در بخش خدمات فعال هستند .
لنگرود دارای قدمت تاریخی زیادی می باشد و نام آن ۹۰۰ سال قبل (۵۱۲ هجری قمری )در كتب تاریخی آمده است. بافت قومی مردم گیلك و به زبان گیلكی با لهجه بیه پس تكلم می كند . از نوشته های تاریخی چنین استنباط می شود كه زمین های اطراف لنگرود باتلاقی بوده و ساخت و ساز را دچار مشكل می نمود .اما به مرور زمان و توسعه تجارت در گیلان لنگرود هم رونق یافته و در زمینه كشاورزی خصوصا كشت كنف از شهرهای مهم محسوب گردیده،همچنین در زمینه صنعت دارای صنایع فلزی از جمله تفنگ سازی (شكاری)بوده كه به علت مرغوبیت و كیفیت خریداران زیادی داشته است .شهر لنگرود در گذشته مانند شهرهای گیلان از خانه های پراكنده ای بین مزارع و توتستان و بیشه ها تشكیل می شد كه بتدریج فاصله خانه ها كمتر شد و كوی هایی به وجود آمد .كشاورزی در لنگرود همچون دیگرمناطق استان گیلان از رونق برخوردار بوده و از محصولات عمده آن :انواع برنج،چای وصیفی جات را می توان نام برد .صید ماهی نیز از دیگر فعالیتهای رایج این شهرستان میباشد .
