تپه تاریخی آوه در كنار روستای آوه از توابع شهرستان ساوه قرار دارد. تاكنون از تپه تاریخی آوه سفالینه‌های بسیاری استخراج شده است كه عمدتاً به دوره‌های پیش از اسلام و نیز برخی هم به دوره بعد از اسلام تعلق دارند.شهر آوه در ۳۰ كیلومتری شهر ساوه قرار گرفته است. شهر آوه از توابع بخش مركزی در ۳۰كیلومتری جنوب ساوه قرار دارد واز جنوب به كوه قدمگاه و از غرب به كوه پلنگ محدود می شود و آب و هوایی گرم و خشك دارد.وجود تپه باستانی، آب انبار قدیمی، كاروانسرای صفوی و آستان مقدس امامزاده عبدالله، حكایت از قدمت تاریخی این شهر دارد.محوطه تاریخی آوه یكی از شهرهای مهم دوره اسلامی و شیعه نشین بوده كه طبق آخرین فصل كاوش، در این منطقه یك شهر۲۲۰ هكتاری با حریم آزاد وجود دارد كه تمام آن زیر خاك است.
محوطه تاریخی آوه در دوره مغول به دلایلی كه هنوز مشخص نشده است، متروك شد و پس از گذشت سال ها و براثر عوامل جوی به صورت آوار فرو ریخته شده و در زیر خاك قرار گرفت.از زمان ناصرالدین شاه كه رفت‌وآمد اروپاییان به ایران افزایش یافت این محوطه مورد تعرض و تجاوز اشخاص سودجو و حفاران غیرمجاز قرار گرفت .مردم آوه مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند و درآمد آنان از فعالیتهای زراعی، باغداری، دامداری، خدماتی و تولیدی تامین می شود.بافت جوراب های پشمی، پنبه ای و قالی های ابریشمی از مهمترین صنایع دستی این منطقه است كه نقش موثری در افزایش درآمد خانوارها دارد.
از مهم ترین مراسم فرهنگی كه در این منطقه برگزار می شود می توان به آیین اعیاد ملی و مذهبی، شب چله، چهارشنبه سوری و تعزیه خوانی در ماه محرم اشاره كرد.موسیقی محلی (چگور) و كمانچه مورد علاقه مردم این شهر است كه نوازندگان و خوانندگان محلی در جشن ها به نواختن آن اقدام می كنند.شهر آوه كه در دشت استقرار یافته و بافت مسكونی متراكمی دارد، بیشتر بناهای خانه های آن در یك طبقه و با سقف مسطح ساخته شده اند.پوشش گیاهی سرسبز و اقلیم قشلاقی آوه باعث جذب گردشگران به ویژه در فصل بهار و پاییز می شود.منطقه تاریخی آوه آثار باستانی جالب توجهی دارد كه كاروانسرا شاه عباسی از آن جمله است.
این كاروانسرا یكی از بناهای ماندگار و تاریخی آوه است كه از یادگارهای دوره صفوی و به شكل چهار ایوانی و قرینه سازی كامل ساخته شده است.ساختمان اصلی بنا از خارج و داخل به شكل مربع و دروازه ورودی آن در سمت جنوب بنا واقع شده است.
ورودی كاروانسرا با عبور از یك دالان طولانی به حیاط می رسد، داخل حیاط به صورت چهار ایوانی است كه در وسط هر جبهه آن قوسی بلند دیده می شود.این كاروانسرا در حدود دو هزار و۸۰۰ متر زیر بنا دارد ، دیوارهای داخلی و خارجی آن خشتی ، آجری و طاق های هلالی و سقف های گنبدی شكل دارد.آب انبار بلور ˈ در مقابل دروازه ورودی كاروانسرا قرار دارد و مصالح به كار رفته در این آب انبار شباهت زیادی با مصالح به كار رفته در كاروانسرا دارد.
بنای آب انبار نیز به دوره صفوی مربوط است و برای تامین آب مورد نیاز مسافران ساخته شده است.
یكی دیگر از آثار تاریخی این منطقه ˈبقعه امامزاده عبدالله ˈ است كه ساختمان ساده ای دارد و از آثار دوره سلجوقی است.تپه باستانی آوه كه نزدیك به ۳۰ متر ارتفاع دارد ، بقایای برج یا ساختمانی مرتفع است كه در دامنه این تپه خشت و آجرهای فراوانی به چشم می خورد.این تپه یكی از برج های دیدبانی است كه سلطان محمد سلجوقی در چهار طرف آوه آن را ساخته بود.با موافقت وزارت كشور و به استناد ماده ۱۳ قانون تعاریف و ضوابط تقسیمات كشوری، روستای آوه از توابع دهستان قره چای بخش مركزی این شهرستان در ماه گذشته به شهر تبدیل شد.
