منطقه حفاظت شده چهارباغ در موقعیت جغرافیایی N3616 E5111 در استان مازندران واقع است. منطقه حفاظت شده چهار باغ در حوالی منطقه سیاه بیشه در كیلومتر ۹۰ محور كرج ـ چالوس واقع است. منطقه جنگلی چهار باغ با مساحتی بالغ بر ۱۹ هزار هكتار كه شامل اكوسیستمی جنگلی كوهستانی و رودخانهای و در برگیرنده روستاهای زیادی از جمله دلیر، ایلت، مچر، نوكرس، واسپول، دزماكوی، كیجان، انگورن، چهار باغ، پولاد كوه و است. همچنین دارای گونهای جانوری از جمله پازن (كل و بز)، خرس، پلنگ، مرال، شوكا، روباه، گرگ، خوك، كب دری، كبك معمولی، عقاب طلایی، است و از نظر زیست محیطی از اهمیت فراوانی برخوردار است. در این منطقه ۲ محیطبان وظیفه حفاظت و حراست از مواهب طبیعی و محیط زیست را عهده دار هستند.
این منطقه با مساحت ۱۹۴۸۲ هكتار كه در استان مازندران قرار دارد در سال ۱۳۸۰ تحت حفاظت قرار گرفت.دارای اقلیم نیمه مرطوب سرد است منطقه ای است كاملاً كوهستانی با دره های عمیق و پر آب ،جنگلهای نیمه انبوه و كم نظیر هیركانی و مراتع ییلاقی چهار باغ در غرب منطقه حفاظت شده البرز مركزی قرار دارد و رودخانه های چالوس ،مكا رود و انگوران در آن جار ی هستند گونه های اصلی جانوری منطقه عبارتند از: مرال،شوكا،خرس قهوه ای ،پلنگ ،گراز،بز و پازن،گربه جنگلی،گرگ،تشی،روباه معمولی،شغال،سمور جنگلی،كبوتر جنگلی،جی جاغ،انواع سنگ چشم،انواع سارگپه و عقاب جنگلی و جود تنوع زیستی بالا جنگلهای كم نظیر هیركانی ،گونه های باارزش شوكا و مرال زمینه فعالیتهای علمی را در منطقه فراهم آورده است.
تاریخ تاسیس منطقه از ابتدا تاكنون : از سال ۱۳۸۰
موقعیت عمومی منطقه : در مسیر جاده چالوس – تهران ( جاده كندوان )
وسعت منطقه : ۱۹۴۸۲ هكتار
ویژگی و سیمای عمومی منطقه( شامل وضعیت توپوگرافی , چشم انداز, پو شش گیاهی وگونه های شاخص گیاهی , وضعیت عمومی حیات وحش و گونه های شاخص و كریدورها )
بصورت اراضی جنگلی و نیمه جنگلی ، و حد نهائی محدوده جنگلی
جاذبه های اكوتوریستی : اراضی جنگلی و در مسیر جاده ارتباطی جاده كندوان و چشم انداز جالب توجه
وضعیت عمومی اقتصادی اجتماعی : جوامع محلی و سكونت گاههای روستائی و معیشت دامداری كشاورزی
تعارضات مهم منطقه : تجاوز به عرصه و تخریب اراضی منابع ملی ، چرای دام
تجهیزات و امكانات : تجهیزات و امكانات حفاظتی مستقل از نظر ساختار تشكیلاتی ( نیروی انسانی و تجهیزات انفرادی و خودرو)براغی آن در نظر گرفته نشده .




