غارهای بان مسیتی به مجموعه غارهایی در پنج كیلومتری شمال باختری روستای تیس در دامنه كوه شهبازبند (در نزدیكی چابهار) گفته می‌شود. یك غار طبیعی و دو غار مصنوعی در كنار هم قرار دارند. مجموعه این غارها را مردم محل به نام بان مسیتی می‌شناسند. غار اول طبیعی و به شكل نیم دایره‌است و با استفاده از روش تراشكاری درون غار و دهانهً آن توسعه پیدا كرده‌است. یك آرامگاه كوچك از گچ به صورت دوسطح افقی كه بر روی یكدیگر قرار دارند و فاقد آثاری مانند سنگ‌نبشته، خط و لوحه در عمق یك متر از سطح غار دیده می‌شود كه در گرد آن یك فضای كوچك وجود دارد.
از سطح غار تا آرامگاه به اندازه یك پله گودی دارد. مكعبی از سنگ و گچ بر فراز آرامگاه ساخته شده كه زیر بنای یك گنبد كوچك است بدنه‌های پیرامون این مكعب را با گچ برنگ سفید در آورده‌اند در ورودی آرامگاه رو به دره تیس و به موازات دهانه ورودی غار واقع شده‌است. سطح آرامگاه در اندازه ۸/۰×۱/۳×۸/۱ متر است برروی دیواره‌های مكعب آرامگاه گچكاری و با جوهر قرمز و بنفش خطوط و علاماتی نقش گردیده كه به مانند خط گجراتی و هندی هستند. طول و عرض غار ۱۸۰×۲۴۰ متر و ارتفاع آن نیز ۲۴۰ متر است. یك غار مصنوعی سوی راست غار طبیعی به فاصله هفت قدم قرار دارد كه آثار تراش به خوبی در آن آشكار است.
دهانه آن هشتاد سانتیمتر ارتفاع دارد و سقف آن كوتاه است و اكنون به دلیل خرابی یك آدم متوسط به زحمت در آن به گونهٔ خمیده می‌تواند بایستد و در پایان مسدود است و احتمال دارد حفره‌ها یا روزنه‌های طبیعی یا مصنوعی در بخش انحنای خلفی كوه این غار را با غار سوم متصل كرده باشد یا به چاه‌های زیرزمینی كه محلی برای دفن مردگان در معابد كهن است برساند و سكویی كه از سنگ وگچ ساخته شده‌است دیده می‌شود كه دهانه ورودی آن ۸۰ سانتیمتر و سقفی كوتاه دارد. به فاصله ۵۰ متر در سوی چپ غار اصلی، غار سوم كه طول دهانه قوسی آن حدود ۲۰ متر است قرار دارد گویا این غارها جزو یك واحد تأسیساتی ساختمانی بوده و به منزله حجره‌ها و توقفگاههای معبد یا پرستشگاهی بوده و در سطح زمین تا ورود به دهانهٔ غار، پلكانی وجود داشته كه آثار آن بر جای مانده است.
