سفری خواهیم كرد به تاریخ كشورمان ایران ، به ۳ هزار سال پیش . زرتشتیان ایران و دیگر كشور های اطراف در رابطه با زندگی بعد از مرگ و نحوه ی خاكسپاری رسم و رسومی داشته اند . آن ها اجساد را درخمه ها یا برج های خاموش قرار می دادند تا پرندگان گوشتخوار یا حیوانات درنده آن ها را از بین ببرند و سپس استخوان ها را درون چاه می ریختند و انبار می كردند . عقیده ی این مردمان این است كه اجساد نجس هستند و خاك كردن آن ها باعث می شود عنصر مقدس خاك آلوده شود . دین زرتشت ناراحتی و عزاداری برای مردگان را كاری غیر قابل قبول می داند و مردم را از انجام آن منع می كند . بر روی برج ایستاده ایم ، باد می وزد … كمی در تاریخ به عقب سفر كنید و تصور كنید بر روی یكی از این برج های خاموش ایستاده اید . هوا ابری است و بادی خنك می وزد. سكوت همه جا را فرا گرفته . ناگهان مردمانی را مشاهده می كنید كه برخی از آن ها لباس هایی سفید بر تن دارند . به شما نزدیك می شوند . در نگاهشان غم دیده می شود . كسی را از دست داده اند . اجساد را می بینید ؟ آن ها نیز زمانی زنده بوده اند و شاید در همچین مراسمی شركت می كرده اند ولی امروز خودشان سوژه ی مراسم هستند و دلیل برگزاری شده اند . آدمی فانی است ، هرچه داشته باشد در آخر در این دنیا هیچ نخواهد داشت . اجساد را رها می كنند و باز می گردند . چرا ؟ اعتقاد بر این است تا اجساد توسط جانوران گوشتخوار خورده شوند و سپس برای جمع آوری استخوان ها باز خواهند گشت . هزاران سال پیش مردمان ایران و در كل زرتشتیان چنین رسمی داشته اند و برج های سكوت خانه ی اجساد بوده اند . هوا هنوز ابری است ، باد شدید تر می وزد و هوا در حال تاریك شدن است . بهتر است این جا را ترك كنیم … بر طبق باور زرتشتیان بعد از مرگ بدن انسان توسط شیاطین تسخیر می شود و نجس تلقی خواهد شد . برای همین اجساد را در برج هایی در خارج از شهر می بردند و آن جا رها می كردند . بعد از گذشت مدتی و خورده شدن اجساد توسط جانوران گوشتخوار به آن جا باز می گشتند و استخوان های باقی مانده را درون دخمه ها انبار می كرند و به آن ها دست نمی زدند . طبق یافته های علمی كه از ۳ هزار ساله پیش وجود دارند نحوه ی قرار دادن اجساد در برج نیز متفاوت بوده است . این برج ها دایره ای شكل بوده اند و مشخص شده است كه مردان در دایره ی بیرونی قرار می گرفتند ، زنان در قسمت میانی و كودكان در قسمت داخلی . گاهی اوقات نیز استخوان ها را به محلی خارج از این برج منتقل می كرده اند . در كشور هند نیز این برج ها یا همان دخمه ها وجود داشته اند ولی بزرگترین و مهم ترین آن ها در كشور ایران قرار گرفته اند . در استان هایی مانند یزد، اصفهان ، شیراز ، كرمان … گوش كنید ، برایتان از دخمه ها خواهیم گفت … در تلفظ و نوع نگارش گاهی دخمه را دخنه نیز می گویند . ریشه ی این كلمه از دخ خنه به معنی دژ خانه می باشد و امروزه به مكان هایی كه ترسناك و نا مناسب هست گفته می شود . در دوران قدیم آریایی ها اجساد خود را می سوزاندند و دخمه به معنای مكانی بوده كه مرده ها در ان جا سوزانده می شده اند . بعد از ظهور دین زرتشتی شاید این عمل دیگر تكرار نشد و دخمه تبدیل به مكانی برای دفن مرده ها بدل گشت . در تمامی ادیان برای مردگان آرامگاه هایی می ساختند . در دین زرتشتی همانطور كه گفته شد رسم بر این نبوده تا مردگان را به خاك بسپارند ولی آرامگاه هایی دیده می شود كه به دست زرتشتیان در دوران قدیم ساخته شده است . بر طبق شواهد موجود شاید ابتدا اجساد را به برج های خاموش می برده اند و بعد از گذشت مدتی باقی مانده و استخوان ها را درون آرامگاه قرار می دادند . امروزه در میان آریایی هایی مانند هندوها رسم سوزاندن اجساد انجام می شود . سپردن اجساد به دخمه چگونه بوده است … اجساد توسط افرادی كه به آن ها نساكش گفته می شد از خانه ی متوفی تا دخمه آورده می شد . نسا به معنی شخص مرده است . سپس بر روی برج قرار می گرفتند تا متلاشی شوند و یا جانوران وحشی جسد را از بین ببرند . بعد از گذشت مدتی فردی كه هیچ گاه نمی توانست از دخمه خارج شود ، بقایا ی باقی مانده را درون چاهی كه وسط برج قرار داشت می ریخت . امروزه این برج ها و دخمه ها وجود دارند ولی دیگر مورد استفاده قرار نمی گیرند . از معروف ترین دخمه ها می توان به دخمه ی بند سیراف اشاره كرد كه بعد از اسلام تبدیل به آرامگاه مسلمانان شد . باید این را گفت كه مقبره ی كوروش تنها دخمه ای است كه همانند یك خانه ساخته شده است . به دخمه ها و آرامگاه هایی كه به دوران قبل از ورود اسلام بر می گردد دارای نوعی معماری به نام صخره ای هستند و آن ها را گور دخمه می نامند . منطق و رابطه ی آن با این برج های خاموش طبق یافته های تاریخی و باستانی این عمل بعد از این كه ناخن و موی سر جسد برداشته می شده صورت می گرفته است . باور زرتشتیان این بوده كه بدن انسان بعد از مرگ توسط شیاطین تسخیر می شده است و راهی كه می شد از شر این شیاطین خلاص شد قرار دادن اجساد رویروی خورشید و از بین رفتن آن توسط هوا و جانوران گوشتخوار بوده است . بعد از انجام گرفتن این كار ها استخوان و باقی مانده ی اجساد را درون چاه وسط برج می ریختند . از لحاظ اكولوژیكی این نوع دفن كردن مردگان می تواند مفید تر واقع شود . معماری دخمه ها و برج های خاموش برج ها می توانستند به دست انسان ها و یا طبیعت ساخته شده باشند . مهم این بود تا خارج از شهر و بر روی بلندی قرار گرفته باشند . این برج ها برای دست یابی پرندگان به اجساد سقفی نداشته اند . بعد از گذشت مدت ها در شیوه ی از بین بردن اجساد تغییراتی صورت گرفت این كار بر عهده پرندگان گوشتخوار و نور خورشید قرار گرفت . به همین دلیل دخمه ها را در ارتفاعات قرار دادند و راه های ورودی به آن را از بین بردند و حتی دیده می شود كه برای ورود به آن در گذشته از نردبان استفاده می شده است . برای مثال می توان به دخمه ی داریوش كبیر در نقش رستم شیراز و گنبد كاووس در گلستان اشاره كرد . جنس این دخمه ها و برج ها از سنگ بود نه از خاك و دلیلش این بود كه نمی خواستند عنصر مقدس خاك آلوده شود . مرده ها را به تخته سنگی می بستند ، پرندگان و لاشخور ها به اجساد حمله ور می شدند و آن را از بین می بردند . شكل استوانه ای این برج ها در نوع خودش دیدنی است و جالب . استخوان های باقی مانده را درون چاهی كه میان برج قرار داشت می انداختند . اگر مرده از بزرگان و یا فردی مهم بوده است باقی مانده ی جسم او را درون استودان و یا اسدانه قرار می دادند و در كشور هند از استوپه استفاده می شود . تاریخ برایمان از این برج ها و رسوم می گوید … برای اولین بار در نوشته های هورودوت در در میانه های قرن ۵ قبل از میلاد از این رسم و رسومات زرتشتیان سخن به میان آمده است . در نوشته های هورودوت ذكر شده كه این اعمال در میان زرتشتیان ایران و دیگر قسمت های آسیا رواج داشته است . در نوشته ها دیده می شود كه جسد و باقی مانده ی آن مومیایی می شود و سپس درون دخمه ها قرار داده می شود ولی بطور قطع ثابت نشده است و تحقیقات در این رابطه هنوز ادامه دارد . در برخی از برج های یافته شده در شرق و غرب ایران اجسادی را یافته اند كه كاملا در محیطی بسته قرار گرفته بودند و مومیایی شده بودند و سپس درون دخمه قرار داده شده بودند . بیشتر این برج ها در زمان حكومت ساسانی ها ساخته شده است و امروزه نیز تبدیل به مكانی گردشگری شده اند . برج های سكوت در دنیای امروز این برج ها را امروزه در نزدیكی برخی از شهر های ایران مانند یزد و اصفهان می توان یافت . از سال ۱۹۷۰ میلادی استفاده از این دخمه ها در كشور ایران غیر قانونی اعلام شد . زرتشتیان ارتودوكس امروزه از روش دیگری برای دفن اجساد استفاده می كنند . برای دفن از بتن استفاده می كنند و آن ها را درون بتن قرار می دهند تا با خاك تماس پیدا نكنند . برای برگزاری مراسم هم دیگر نمی توان از برج ها استفاده كرد و فقط به عنوان جاذبه ی گردشگری مورد استفاده قرار می گیرند .