در سفرهای دریایی و هنگام انجام دادن كارهای طاقت فرسای صید در دریا آنچه آرامش بخش جاشوان و ماهیگران بوده و كارهای دشوار را برایشان قابل تحمل می كرده آواهای كار بوده است. یكی از پركاربردترین آواهای دریا نحم نام دارد. برای بالا كشیدن بادبانها و به قایق نشستن و جدا شدن از جهاز – پیاده شدن در خشكی – پارو زدن – بالا كشیدن لنگر یا تور- خالی كردن بار – و حتی ساختن لنج این آواز خوانده می شده است. محتوای این آواز بیان مشقت ها و سختی های كارهای دریانوردی و نیز توصیف ائمه(ع) و درخواست مدد از آنان می باشد. در آواز نحم یك نفر تك خوان است كه اشعاری را می خواند و به او اصطلاحا سربنگی گفته می شود و سایرین در پاسخ به او اشعاری را می خوانند. این آوا سراینده مشخصی ندارد و سینه به سینه در طول سال ها از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است. زبان این آواها تركیبی از زبان فارسی است كه با جملات عربی همراهی می شود و اغلب با گویش محلی سروده می شود.