حنابندان یكی از آداب و رسوم عروسی در نزد اقوام ایرانی می باشد. جشن حنابندان كه به تعبیری آخرین رسم از آداب عروسی ایرانی می‌باشد، جشنی است كه در واقع مراسم خداحافظی عروس بوده و در آخرین شب اقامت عروس به طور رسمی در خانه پدری برگزار می گردد. در روزگاران نه چندان دور در شب حنابندان زنان شركت كننده دستشان را با آغشتن به ظرف حنایی كه دور تا دور مراسم گرداننده می شد رنگ می كردند و این آیین همچنان در روستاها و شهرهای كوچك ایران پا برجاست. “حنا از جنت است” و اثری از بهشت و نشانه‌ای از شادی، مهر و نیكبختی دارد. این باوری است كه ایرانیان باستان داشتند و هنوز هم پابرجاست. تزیین و آماده سازی حنا برای مراسم حنابندان.برای اینكار می توان از بسیاری از مواد تزیینی بهره برد.مانند سكه های بدلی،مروارید،صدف،گل های طبیعی و مصنوعی،اكلیل،انواع روبان و … حنابندان هم در سواد كوه سابقه ی دیرینه دارد. و همانند امروزه در شب عروسی برگذار می شد. اما به شكل ساده عروس در جمع دوستان جوان خود و داماد هم در منزل خود و بین جوانان محل جشن حنابندان را بر پا می كرد. بر كف دست داماد حنا می گذاشتند و پسران دم بخت با انگشت از كف دست او حنا بر می داشتند و معتقد بودند كه با این كار بخت شان زود تر باز می شود. همین مراسم در خانه عروسی هم اجرا می شد و تا پاسی از شب گذشته به جشن و پایكوبی می پرداختند.