لِنج گونه‌ای از كشتی كوچك یا قایق بزرگ باری و مسافری است كه در خلیج فارس و دریای عمان و اقیانوس هند دیده می‌شود. لنج‌ها بر پایه قایق‌های بادبانی رایج در خلیج فارس ساخته می‌شود با این تفاوت كه به جای بادبان با موتور حركت می‌كند. عرشه باز یا نیمه‌باز دارد. از دهه ۱۹۵۰ میلادی موتور بنزینی یا دیزل برای پیشراندن لنج‌ها بكار رفت و امروز بیشتر لنج‌ها موتور دارند. ام لنج در فارسی از واژهٔ انگلیسی Launch گرفته شده، كه خود آن نیز از واژهٔ اسپانیایی Lancha آمده‌است. در سواحل شرقی آفریقا آن را «دهو» می‌خوانند. در جنوب به كسانی كه در كار ساخت لنج می‌باشند جلاف یا گلاف گفته می‌شود.به اتاق ناخدا قماره و به انبار پائینی خن گفته می‌شود. در ایران لنج‌ها در كرانه‌های خلیج فارس بسیار یافت می‌شوند و لنج‌سازی یكی از صنایع بومی مردمان خلیج فارس است. لنج‌سازی و قایق‌سازی از قدیمی‌ترین و مهم‌ترین صنایع دستی جنوب ایران است و سابقهٔ آن به دورهٔ افشاریه می‌رسد. این صنعت در سال‌های اخیر به واسطهٔ افزایش مبادلات دریایی و صید ماهی از رونق زیادی برخوردار شده است. نیروی شاغل این صنعت منحصر به همان «گلافان»، (سازندگان لنج و قایق) قدیمی است. مصالح اولیهٔ مورد نیاز چوب‌های جنگلی مقاوم در مقابل رطوبت برای اسكلت و تخته‌های مرغوب هندی به نام سای برای بدنه آن است. بقیهٔ مصالح از محل تهیه می‌شود. هنوز وسیلهٔ كار گلافان بسیار ابتدایی است كه سبب كندی كار و كمی تولید سالیانه می‌شود. مهم‌ترین مراكز تولید این صنعت عبارت‌اند از بوشهر، بندر ریگ، بندر گناوه، جزیره شیف و برخی دیگر از بنادر جنوب ایران.