از دامغان به سمت جنوب راهی كویر می شویم.۱۰ كیلومتر مانده به معلمان جایگاه روستایی است به نام “رشم”.كویر همیشه پر رمز و راز بوده و هست. این روستای اصیل و با هویت نیز از راز و رمزهای كویر است.نام رشم با نام معادن كوههای اطراف، معادن شداد گره خورده است. در این منطقه معادن بسیاری وجود دارند كه علاوه بر اینكه جزو منابع اقتصادی و در آمد زایی محسوب می‌شوند ،به ما نشان می دهند كه مردمان روزگار قدیم از وجود آنها مطلع بودند و استخراج هم می‌كرده‌اند.معروفترین بنای رشم امامزاده آن است.در كنار این امامزاده گورستان تاریخی دیده می‌شود كه جهت قبرهای آن شمالی-جنوبی است. معمولا این جهت به ما گوشزد می‌كند كه این قبرها، قبرهای اسلامی نیستند.بنابراین روزگار رشم از قبل از دوران اسلامی تا به امروز تداوم داشته است.روی سنگ قبرها خطوطی دیده می‌شوند كه احتمالا حاوی پیامی هستند كه هنوز برای ما كاملا مكشوف نشده‌اند.گفته می‌شود قدمت بعضی ار این قبر ها به ۳۰۰۰ سال میرسد.اهالی منطقه این گورستان قدیمی را به ” ایرجی‌ها ” منسوب می‌كنند. ایرج یكی از سه پسر فریدون، پادشاه اساطیری ایران بود كه بخش میانی دنیا كه ایران هم جزو آن بود به او رسید.معماری رشم صخره‌ای و پلكانی است و خانه‌های آن پشت به كوه دارند و از روبرو به زمین‌های زراعی نظر دارند. وجود چشمه‌هایی همچون چشمه علی و جاری شدن آنها به روستا شادابی و زندگی را به ارمغان آورده‌اند.وجود چنین مكانی دردل كویر كه گاهی تا كیلومتر‌ها اثری از زندگی در آن نیست، آن چنان شگفت آور است كه ایران‌شناسی همچون مهرداد بهار را تحت تاثیر قرار داده است.