نخل برداری از ویژگی های منحصر به فرد مراسم محرم و عزاداری در یزد محسوب میگردد.نخل برداری از ویژگی های منحصر به فرد مراسم محرم و عزاداری در یزد محسوب میگردد. و در اكثر نقاط استان یزد در روز دهم محرم بعداز بجا آوردن نماز ظهر عاشورا هیئت های مختلف به زیر نخل رفته و با صدای یاحسین یاحسین ، سه بار نخل را به دور كلك حسینیه می گردانند . در خصوص پیدایش نخل و وجه تسمیه آن عقایدی بشرح ذیل مطرح است : ۱. نخل اقتباس از خیمه مجمع حضرت موسی (ع) است وبا اقتباس از تابوت عهد می باشد ( صندوقی كه خداوند بر مادر موسی (ع) فرستاد تا او را در آن قرار دهد، بعدها این تابوت به دست قوم وی افتاد و از آن نگهداری نموده و بدان تبرك می جستند.) ۲. نخل به خیام حضرت امام حسین (ع) اشاره دارد و می خواهد خاطره ی خیمه های حرم آن امام را در كربلا مجسم كند . ۳. نخل یادآور گهواره ی دو گوشواره عرش مجید، یعنی حضرت امام حسن (ع) و امام حسین (ع) است . ۴. چون بدن مطهر و مقدس سالار شهیدان كربلا ، حضرت امام حسین را بدون تشییع به خاك سپرده اند ، شیعیان همه ساله به جبران ، این رسم را تكرار می كنند . و حجیم بودن نخل بیانگر عظمت و بزرگواری آن حضرت می باشد . بطور كلی بزرگی و سنگینی این نخل ها گاهی چنان است كه چند صدنفر مرد قوی باید تا آنرا از زمین بردارند و بردوش گیرند و حمل كنند.در روزهای قبل از عاشورا اعضای هیئت ها به تزئین نخل می پردازند ، بدین صورت كه یك طرف از بدنه آنرا با آئینه هایی كوچك و بزرگ آذین می بندند كه نمایانگر نور افشانی پیكر حضرت امام حسین (ع) در آن است. طرف دیگر نخل تماماً روكش پارچه سیاهی دارد كه شمایلی از درخت سرو به رنگ سبز در وسط قسمت سیاه پوش نصب شده است .سرتاپای آن سر تیز دشنه ها یا شمشیر هایی در آن فرو رفته وآن هم نمودی است از تیرها و زخمهایی كه بر پیكر سرو مانند حضرتش وارد گشته است .در دو طرف دیگر بصورت قرینه ، پرده سیاهی آویخته می شود كه بر روی آن شكل شیر و بدن بی سرِ آغشته بخون نقاشی یا تكه دوزی شده است . درحالیكه شیر بادهان خود بر آن بدن بوسه می زند و یا باقیمانده ی نوك دشنه ها و نیزه ها را از بدن مطهر خارج می كند .درهنگام نخل گردانی یكی از سادات بر بلندای نخل قرار می گیرد و با صدای ضربات سنج و یاحسین نخل گردانان را هدایت می كند .