در فاصله سه كیلومتری شمال تخت جمشید، در مسیر جاده شیراز – اصفهان و در سمت شمالی كوه رحمت در دامنه كوه و در یك فررفتگی به صورت نیم دایره،سه نقش برجسته ساسانی به تصویر كشیده شده است كه آن را نقش رجب یا نقش قهرمان مینامند. نقش برجسته نخست دربرگیرندة تصاویر شاپور و همراهانش می باشد كه در ضلع شمالی این فضای حجاری شده، قرس ه نقش برجسته ساسانی به تصویر كشیده شده است كه آن را نقش رجب ار گرفته است. این نقش برجسته ۵/۱ متر بالاتر از سطح زمین حجاری شده و دارای ۶ متر طول و ۴ متر ارتفاع است. در این نقش برجسته شاپور اول، دومین پادشاه ساسانی، سوار بر اسبی بزرگ است. جامة وی ردایی پرچین است كه تا ساق پایش امتداد یافته. نوارهای شاهانه ای به شلوارش متصل است كه در اثر وزش باد به اهتزاز درآمده است. نیام خنجر وی به كمر بسته شده و روبان هایی اطراف آن را فرا گرفته است. تاجی بر سر نهاده و موهای مجعد و انبوهش از دو سوی تاج افشان شده است. اسب شاپور نیز در حالی كه دارای زین و یراق مزیّنی است، پای چپش را بلند نموده، در حالت حركت به سمت جلو به تصویر كشیده شده است. شاه دهانة اسب را با دست راست خود گرفته است. در پشت سر شاپور تصویر ۹ نفر حكاكی شده در حالی كه ۸ نفر آنها كلاه نمدی بلندی به سر دارند و گردن بندهایی كه با گل های گرد مزین شده است، به گردن دارند. یكی از این افراد، در بالای سر دیگران به تصویر كشیده شده است و تاج كوچك گردی بر سر دارد. سه نفر از آنها، به گونة تمام قد حجاری شده اند در حالی كه دستشان بر قبضة شمشیری است كه در جلو به كمر بسته اند. آنها قوی هیكل بوده، شلوارهایی بلند و چین دار به تن دارند كه تا پشت پایشان امتداد یافته است. اما بلندی جامة آنها كمی پایین تر از زانو است. دارای كمربندی می باشند كه مزیّن به گل هایی بر روی آن است. دست هایشان بر روی نیام شمشیری است كه به كمر بسته اند و تا ساق پاهایشان امتداد یافته است. بالا تنة دو نفر دیگر نیز در ردیف جلو و كمی پایین تر از دیگران به نمایش گذاشته شده است. بر روی سینة اسب، سنگ نوشته ای به زبان پهلوی و یونانی در ۵ سطر نگاشته شده است كه ترجمه آن عبارت است از: این پیكرة مزدیسن بغ (خداوندگار) شاپور شاهان. شاه ایران و امیران كه چهر (نژاد) از ایزدان. پس (پسر) مزدیسن بغ اردشیر شاهان شاه. ایران كه نژاد از ایزدان، نوة بغ بابك. شاه. در نقش برجسته دوم، مراسم تاجگذاری اردشیر اول در ابعاد ۵/۲×۵/۴ متر حجاری شده است. در این تصویر كه متشكل از ۸ مرد، زن و كودك می باشد، نماد اهورامزدا حلقه یا تاج پادشاهی را به اردشیر می دهد. اردشیر در حالی كه یك دست خود را به نشان احترام بلند كرده است، تاج پادشاهی را با دست دیگر از اهورامزدا می گیرد. تاج شاهی وی كنگره دار بوده و نوار پهنی به دور سر شاه پیچیده شده و از پشت سر گره خورده و دو سر آن آویزان است. وی جامهای پوشیده كه بلندی آن تا زانوی وی می رسد و گردنبندی نیز به گردن آویخته است. موی سرش كوتاه است و انتهای ریشش پهن است. در پشت سر شاه دو نفر ایستاده اند كه یكی از آنها مگس پرانی را بر فراز سر شاه گرفته و بدون ریش است و كلاهی بر سردارد. فرد دیگر نیز یكی از بزرگان است كه به حالت احترام ایستاده است. وی دارای ریشی است كه انتهای آن پهن است. دست چپ وی در آستین است و با دست راست ادای احترام می كند. در جلوی شاه و نماد اهورامزدا، تصویر دو كودك حجاری شده كه در دست یكی از آنها شیئی است كه آن را به سمت بالا گرفته است. در پشت سر اهورامزدا تصویر دو زن حجاری شده كه دست را به نشانه احترام بالا برده اند. یكی از این زنان دارای موهای تابداده و لباس بلندی است. در بیرون از این مجلس و در سمت چپ آن، بالا تنة فردی به تصویر كشیده شده كه دست راست را بلند كرده و كتیبه ای را نشان می دهد كه سی و یك سطر به خط پهلوی ساسانی بر روی آن نگاشته شده است. براساس آن چه كه در كتاب راهنمای كتیبه های ایرانی میانه آمده، این كتیبه مربوط به كرتیر می باشد و ترجمه آن عبارت است از: پس من كریتر در شهر (= كشور) با راستی (= صادقانه) خدمت كرده ام و نسبت به ایزدان و خدایان (= فرمانروایان) نیك پرستنده و خوش نیت بوده ام، بدین ترتیب من از یزدان این گونه درخواستم: چنان چه ایزدان، من كریتر را در جهان زندگان (=این جهان) به ارجمندی (دارای) پایگاه (=مقام) كرده اید، همان گونه از این پس، در جهان مردگان (=آخرت) نیز وسیله (رسیدن) به بهشت و دوزخ را به من بنمایید و در مورد این اعمال (= خدمات دینی و اداری) نیز كه در شهر (= كشور) كرده می شود، در این مورد نیز این كه از این پس باید چگونه باشد، آن را به من بنمایید، كه نسبت به آن گستاخ تر (مطمئن تر) باشم و آن گونه كه من از ایزدان درخواستم و من آن را (قبلاً) نشان دادم. آنان همان گونه به من وسیله (رسیدن) به بهشت و دوزخ و اردایی (= نجات) و درونی (= عذاب) را به لطف این اعمال نمودند، پس آن گاه، همین كه ایزدان این امور مربوط به جهان مردگان (= آخرت) را ۱۰. این گونه به من نمودند، آن گاه نسبت به ایزدان بسیار نیك پرستنده ترو خوش نیت تر ۱۱. شدم؛ و نسبت به روان خویش نیز رادتر و راست تر ۱۲. شدم؛ و درباره این یشت (= آیین عبادی یسنا) و اعمال (دیگر دینی) كه در شهر (= كشور) انجام می گیرد بسیار ۱۳. گستاخ تر (= مطمئن تر) شدم و كسی كه این نامه (= كتیبه) را بیند ۱۴. و (آن را به دقت) باز خواند، باشد كه او نسبت به ایزدان و خدایان (= فرمانروایان) و روان خویش راد ۱۵. و راست شود و درباره این یشت (= آیین عبادی یسنا) و اعمال (= دینی) و دین مزدیسنا ۱۶. كه اكنون در جهان زندگان (= این جهان) انجام می گیرد، باشد كه گستاخ تر (= مطمئن تر) شود . از آن پس ۱۷. نسبت به امور (آخرت) ناباور شود زیرا به راستی بداند كه: ۱۸. بهشت هست و دوزخ هست و كسی كه كرفه گر است،او به بهشت فراز ۱۹. شود و كسی كه بزه گر است، او به دوزخ افگنده شود و كسی كه كرفه گر باشد و بر ۲۰. كرفه، نیك رود (= نیك رفتار كند) باشد كه به تن مادی او خسروی و آبادی ۲۱. برسد و بر روان مادی او ارداتی برسد ۲۲. چنان كه به منِ كریتر رسید، من این نامه (= كتیبه) را نیز از این روی نوشتم كه ۲۳. چه منِ كریتر از آغاز تاكنون از سوی شهریاران و خدایان (= فرمانروایان) بسیاری آتشان (= آتشكده ها) ۲۴. و موبدان را سند و پیمان نامه مهر كردم و من نام خویش را در بسیاری جای ها (= جاهای گوناگون) ۲۵. بر سند و پیمان نامه و گزارش ها نوشتم كه از فرازتر ۲۶. زمان (= در آینده) كسی كه پیمان نامه، گزارش یا سند یا هر نامه (= نوشته) دیگری را به ببیند، او ۲۷. بداند كه من همان كریترم كه شاپور شاهنشاه «كریتر ۲۸. موبد و هیربدم» نام كرد و هرمزد شاهنشاه و بهرام شاهان ۲۹. شاه پسر شاپور، «كریتر هرمزد موبدم» نام كرد و بهرام ۳۰. شاهان شاه پسر بهرام «كریتر، بُخت روان بهرام و هرمزد»م نام كرد. ۳۱. نوشت «بُختگ»، دبیر كریتر سرور. در نقش برجسته سوم، مراسم تاجگذاری شاهپور اول به تصویر كشیده شده است. این نقش كه در سمت راست صحنه و تا اندازه ای در پشت صخره پنهان شده است، دارای ۴ متر طول و ۵/۲ متر ارتفاع است. در این تصویر شاپور اول سوار بر اسب است . تاج یا حلقة شاهی را از اهورامزدا كه خود سوار بر اسب است، دریافت می كند. اهورامزدا تاج كنگره داری بر سر نهاده و گیسوان مجعد و انبوهش را بر روی شانه ها ریخته و نوارهای پهنی كه به دور تاج بسته شده، از پشت سر او آویزان است. ردایی بر تن دارد كه به وسیله روبانی بسته شده است. اسب نیز زنجیری بر گردن دارد و منگوله هایی جهت تزیین زین و یراق اسب بدان آویزان شده است. نقش رجب در تاریخ ۲۴/۶/۱۳۱۰ با شماره ۲۲ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.