درفراخنای دشتهای گسترده ،ودركرانه كوههای سربه فلك كشیده ،ودرچراگاهها وبیابانهای دهكده كهن دَماب ،ودرنزدیكی تنگه ای تُند،در۱۳هزارگزی(بیش از دو فرسخی)روستا بنایی با شكوه ازروزگاران كهن خود نمایی می كند،كه یادآور روزگاران باشكوه ایران زمین بوده، ومردم آن سرزمین آنراكاروانسرا یا قلعه جلوگیر می نامند.این بنای بزرگ وتنومند كه روزگاری دیرین ،كاروانیان خسته وفرسوده وازراه مانده را،كه پیوسته در برابریورش راهزنان ودزدان بوده درخود جای داده تا ایشان لختی بیاسایند و درآسایش به سربرند. این كاروانسرا كه درروزگار كهن ،در سر راه ” اسپاهان، چاله سیاه، هسنیجه، دماب ، روستای در، تیكن، گلپایگان ” و درسرراه كاروان‌‌های بازرگانی ومسافری ودرجایگاهی مهم، ازدیدگاه امنیت راههای بازرگانی،اقتصادی، كشور بوده، بوده،و ونیز مركز ایران زمین واصفهان رابه گلپایگان واز آنجا به باختر ایران پیوند می داده است .