در شمال غربی امامزاده اسماعیل و در حاشیه شمال شرقی خیابان هاتف مسجد شعیا قرار دارد. در یكی از دیوارهای این مسجد پایه بلند و هشت ضلعی این مناره قرار گرفته است. ساختمان مناره متعلق به عهد سلجوقیان است و به احتمال زیاد در قرن ششم هجری ساخته شده است. به این مناره مدور در ارتفاع ۳/۵ متری بعد از پایه بعدا گلدسته ای اضافه شده است. مناره مسجد شعیا از آجر است و فاقد كتیبه یا تزئینات دیگر است. مناره مسجد شعیا به لحاظ در برداشتن آجركاری دوران سلجوقی از اهمیت برخوردار است. ایوان و شبستانی مسجد در امتداد حیاط جای گرفته ، و انتهای جنوبی طول آن كنار ایوان است . ایوان كم عمق مسجد دارای دهانه ای به بلندی حدود ۸/۷ متر است و پایه هایی كوتاه و تقریباً مساوی با ثلث ارتفاع خود قوس دارد. در ایوان محرابی از كاشی و آجر كه جزئی از آن نیز مرمری است، وجود دارد و دارای كتیبه هایی از دوره صفوی است. اكنون قسمت زیرین مناره در شبستان مسجد، و مابقی بر بام آن قرار دارد.