مسجد جامع بابل از جاهای دیدنی بابل در یكی از قدیمی‌ترین محله‌های شهر است و از آثار ملی ایران به شمار می‌رود. طبق تاریخ طبرستان، قدمت این مسجد به سال ۱۶۰ هجری قمری بازمی‌‌گردد و در دوره‌های مختلف، به‌ویژه عصر صفوی، بازسازی شده است. در دوران فتحعلی شاه قاجار، این بنا بر اثر زلزله تخریب و مجددا بنا شد. مسجد دو سردر در شرق و غرب دارد كه هركدام به یك هشتی متصل می‌شوند و بالای آن‌ها آیات و عباراتی بر خشت‌های كاشی به تاریخ ۱۲۳۰ هجری قمری نوشته شده است. در فضای داخلی مسجد نیز دو محراب با كاشیكاری جدید و یك محراب قدیمی به‌صورت نیمه‌خراب وجود دارند.
این بنا در محله مسجد جامع شهرستان بابل واقع گردیده و بر اساس نوشته تاریخ طبرستان، بنای اولیه آن در سال ۱۶۰ه- . ق به دست مازیاربن قارن بنا گردیده است . این مسجد بارها به ویژه در دوره صفوی بازسازی شده و در دوران فتحعلی شاه قاجار، بعد از خرابی در اثر زلزله، به فرمان او در سال ۱۲۲۵ه-. ق و به مباشرت میرزا محمد شفیع صدراعظم، توسط محمدحسین- متولی بنا – دوباره بنا گردیده است . بنای كنونی مسجد، باقیمانده آثار دوره قاجاریه و تعمیرات و مرمت هایی است كه بعدها صورت گرفته است . مسجد دارای دوسر در ورودی شرقی وغربی است كه به دو فضای هشتی مانند راه دارند . بالای سردرغربی، آیات و عباراتی بر خشت های كاشی به تاریخ ۱۲۳۰ ه-.ق نوشته اند . صحن مسجد به صورت شرقی و غربی قرار گرفته و در اطراف آن ، ایوان و شبستان هایی است كه دهنه های رو به صحن دارند . شبستان اصلی مسجد، در ضلع جنوبی به ابعاد ۱۲×۳۳ متر قرار دارد و با كمك گنبدهای بزرگ و كوچك، طاق ها، جرزها و ستون های پوشش یافته است . در میانه شبستان رو به صحن، ایوانی است كه امروزه دهنه آن با پنجره فلزی مسدود شده است . درغرب شبستان، محراب قدیمی، و در ضلع جنوبی آن، دو محراب كاشیكاری جدید قرار دارد . محراب قدیمی، نیمه خراب است و خشت كاشی های آن به هم ریخته است . بر متن و اطراف محراب، كتیبه هایی كاشیكاری و گچبری شده است . بر پاكار طاق ایوان در سه ضلع، اشعاری از فتحعلی خان صبا- ملك الشعرای وقت- به تاریخ ۱۲۲۷ ه-. ق نوشته اند .
