مشایخ به منطقه ای در استان چهارمحال و بختیاری اطلاق می شود كه در جنوب غربی شهركرد قرار دارد. شمال آن به اردل، جنوب آن به میانكوه و شرق آن به بروجن و غرب آن به دیناران وصل می شود. قریب به ۳۰۰۰۰ هزار نفر ساكن و مهاجر جمعیت دارد كه بافت های مختلف را تشكیل می دهند. روستاهای آن سبزكوه – چهارطاق – جغدان – دهنوی علیا – دهنوی سفلی – باجگیران – گاوتوت – گل سفید – دوپلان – رحیم آباد – اسلام آباد – فیروزآباد – آبگلور – بره مرده – جوزستان – پوراز – برنجگان – دورك – دره عشق – دره بید – آبشاران علیا – آبشاران سفلی – معدن – سررك – كل كله می باشد. بهار آن دلكش، تابستان آن دلگشا، پاییز آن دلربا و زمستان آن دل آویز، طبیعت آن سخاوتمند، پوشیده از درختان بلوط، مهلب، پسته كوهی، بادام كوهی، انجیر وحشی و…. و گیاهان دارویی بوماداران، آویشن، گل گاوزبان، گل خنی و … و قارچ و كرفس آن كم نظیر، منطقه حفاظت شده با حیوانات و پرندگان بی نظیرش (كبك دری نماد چهارمحال و بختیاری)، دارای معادن غنی استخراج شده و نشده و چندین هزار راس دام و شكارگاه های غنی و كمربند كارون بر كمر او نقش بسته است.