اشعار و ترانه‌های عامیانه از جمله بخش‌های مهم فرهنگِ مردم بوده‌اند و هستند؛ زیرا این ترانه‌ها، دل سروده‌ی ناب مردم در طی گذشت روزگاران است كه به مناسبت‌های گوناگون سروده شده و نسل به نسل و سینه به سینه به صورت شفاهی به امروز رسیده است. در واقع می‌توان گفت كه این اشعار و ترانه‌ها بازتابی از چگونگی زندگی و رویدادهای آن، خلق و خوی، روحیات و خواسته‌ها و آرزوهای مردم در طول زندگی پرفراز و نشیب‌شان بوده و هست، بنابراین با بررسی و شناخت اشعار و ترانه‌های اقوام مختلفِ كشور می‌توان با گوشه‌ای از توانمندی‌ها و جلوه‌های هنر مردم در به وجود آوردن این نوع از ادبیات عامیانه به خوبی آشنا شد. بختیاری‌ها از جمله اقوام ایرانی هستند كه خود از پیشینه‌ی كهنِ تاریخی و فرهنگی ریشه‌داری برخوردارند و با نگاهی به تاریخ، فرهنگ و ادبیات مكتوب و شفاهی گسترده آن‌ها می‌توان به خوبی از این واقعیت آگاه شد. با توجه به گستردگی حوزه‌ی فرهنگِ عامه‌ی بختیاری، اشعار و ترانه‌های آهنگین مردمی در نزد آنان همواره از جایگاه ویژه و ممتازی برخوردار بوده است و گذشت زمان نتوانسته سبب فراموشی كلی این دل سروده‌ها و نغمه‌ها شود؛ چرا كه این ترانه‌ها از درون زندگی مردم بختیاری جوشیده و با تاریخ، ادبیات و فرهنگ آن‌ها پیوندی ناگسستنی دارد.كارهای كشاورزی ودامداری درایل بختیاری آوازهای ویژه ای دارند وزن هرآواز معمولاٌ تابع حركت های آن كار معین ست .معروف ترین این آوازها عبارتند از: مشك دوغ ( مشك زنی ) كه توسط بانوان خوانده می شود.