یكی از صنایع دستی تزیینی ایران ” سكه دوزی(اشرفی دوزی) ” نام دارد. سكه دوزی، یكی از رودوزیها و یك حرفه برای مردم منطقه كردستان، بلوچستان وعشایرچهار محال وبختیاری است. این هنراگر چه فاقد نقوش و نگاره های خاص سوزندوزی است، مع ذالك چون سكه ها به پارچه دوخته می شود، در گروه رودوزیها قرار می گیرد و بیشتر جنبۀ خودمصرفی دارد. سكه دوزی عبارتست از دوختن انواع سكه، دكمه های سفید یا الوان، صدف، خرمهره، قطعات ریز یا درشت آیینه، پولك و … بر روی پارچه و یا لباس. مسكوكات فلزی كه در گذشته ده شاهی و دو و پنج و ده ریالی بود با استفاده از لحیم كاری دسته فلزی ظریف و زیبایی نصب نموده و سپس روی لباسها و كلیچه (كلاچه) لباس محلی دوخته می شد. با توجه به میزان چین و پلیس كه در لباس زنانه محلی وجود داشت معمولاً در هر لباس تا ۲۰۰ سكه (یك وزن مانند دوریالی) دوخته می شد كه این كار جلوه خاصی به لباس می داد. اینگونه تزیینات بیشتر در جشن ها مورداستفاده قرار می گرفتند.در حال حاضر سكه دوزی جای خود را به سكه های بدلی بسیار كم وزن و همچنین به سنگ های رنگارنگ نیمه قیمتی داده است. امروزه از آن برای تهیه رو تختی، زینت دیواراتاق، قسمتهایی از لباس، كیف و … استفاده می نمایند. در هنر سكه دوزی ( خصوصا در مورد آویزهای تزیینی دیوار ) معمولاً پارچه به اشكال هندسی خاص مثلاً مثلث و یا لوزی بریده، پس از سكه دوزی، این قطعات به یكدیگر متصل شده و ابعاد بزرگتر را بوجود می آورند. روش نگهداری آن حفاظت از رطوبت مداوم، حرارت و آتش، اشعۀ مستقیم و مداوم خورشید، سفید كننده های شیمیایی و اشیای نوك تیز و بُرّنده می باشد و بهتر است از روش خشك شویی استفاده نمود .