نجارده روستایی از توابع شهرستان نوشهر و دهستان خیرودكنار است كه زیر نظر اداره كل منابع طبیعی نوشهر و اداره منابع طبیعی رویان است. گفته می‌شود به علت اینكه اولین ساكنان آن نجار بودند نام نجارده برای این روستا انتخاب شده‌است. فاصله روستا از مركز منطقه ۱۰ كیلومتر می‌باشد كه بوسیله راه آسفالته به یكدیگر متصل شده‌اند. روستایی جلگه‌ای است كه در دشت واقع شده و ارتفاع آن از سطح دریا ۳۵ متر می‌باشد. از شمال به دریای خزر و از جنوب به جنگل دانشكده منابع طبیعی دانشگاه تهران محدود می‌شود و در حاشیة آن رودخانة خیرود قرار دارد. كل عرصة روستا ۱۴۰ هكتار است كه ۵۰ هكتار آن زمین مسكونی است. این روستا ۶۰ هكتار زمین زیر كشت دارد كه به صورت آبی است و كشت دیم ندارد. همچنین زمین آیش و زمین رهاشده نیز در این روستا وجود ندارد. ۱۵ هكتار مساحت باغ میوة روستا است. سطح جنگل‌های مخروبة روستا كم است و عمدتاً در دامنه‌های رو به شمال و كتول‌چر است. آب آشامیدنی روستای نجارده از طریق لوله‌كشی و آب كشاورزی آن از طریق كانالی كه از رودخانه خیرود كشیده شده تأمین می‌گردد. این روستا چشمه ندارد و تنها منابع طبیعی آن آب رودخانه خیرود است. در ابتدای تشكیل روستا، تنها ۵ خانوار وجود داشت. امروزه این روستا ۱۸۰ خانوار دارد كه ۱۲۰ خانوار به طور دائم و ۶۰ خانوار هم موقت زندگی می‌كنند (خانوارهای ویلانشین). جمعیت این روستا حدود ۹۰۰ نفر است اكثریت مردم روستا كشاورز هستند و تنها ۵ خانوار دارای دام هستند كه دامدار متحركند. حدود ۲۵ تا ۳۰ خانوار هم سایر مشاغل از قبیل معلمی، نانوایی، آهنگری، كار در جنگل دانشكده و … دارند. حدود ۸۰٪ مردم بدون دام هستند و اكثریت مردم زمین دارند، تنها درصد خیلی كمی از مردم بدون زمین هستند. تعداد دامهای نجارده به این صورت است: ۲۰۰ رأس گاو بومی متحرك، ۱۵۰ رأس گاو دورگ متحرك، ۳۵ رأس گاو بومی كتول و ۳۰ رأس گوسفند نیمه متحرك. نوع سوخت این روستا ۱۰۰٪ گاز است و تنها در برخی اعیاد از چوب برای روشن كردن آتش استفاده می‌كنند. همچنین گاهی برخی از منازل مسكونی از نفت همراه گاز استفاده می‌كنند.
