اگر مسافر شهر تاریخ و هنر و اسطوره یعنی كرمانشاه بوده ای ، در میان راه رسیدن به سنگ نگاره ی طاق بستان و در حاشیه ی جاده حتماً چشمت به تپه ای كاه و گلی خورده است. این تپه پس از بررسی و واكاوی بخش هایی از آن مشخص شد كه ادامه ی دیوار خشتی است كه به عهد خسرو پرویز باز می گردد . این دیوار شانه به شانه طاق بستان بوده و می گویند دیوار كاخ ییلاقی پادشاه ساسانی می باشد . عرض این دیوار در حدود شش متر و طول آن به هزار می رسد . آورده اند كه در روزگاران قدیم خسرو پرویز كه در این كاخ ییلاقی خود به همراه همسرش شیرین زندگی می كرد ، عده ی كثیری از مردم در سراسر دنیا برای تجارت و دیدن شاه ایران به این منطقه آمده بودند ، روز ها از پی هم می گذشتند و خسرو پرویز برای بازدید به مهمانان بار نمی داد ، گذر روز ها به ماه رسید و مردم همچنان در آرزوی دیدن شاه ایران مانده بودند تا اینكه یكی از خادمان قصر به مهمانان گفت : “ممكن است شاه به این زودی اجازه ی شرف یابی ندهد و شما از زندگی و كار خود باز مانید ، بهتر است توبره های خود را در كنار این دیوار خالی كنید تا بلندی حاصل شود و شما بتوانید برای لحظه ای كوتاه هم شده ، شاه ایران را ببینید” . مردم با شنیدن این سخن همان كردند و تپه ای حاصل شد و با رفتن بر روی تپه و سرك كشیدن در باغ و قصر خسروپرویز موفق به دیدار او و همسرش شدند و مراد دلشان حاصل شد . بعدها آن خاك ها كه روی هم انبار شده بودند بر اثر فرسایش خاك به صورت یك تپه درآمد و به مراد حاصل شهرت یافت و دهكده ای نیز به همین نام در این منطقه بوجود آمد . مراد حاصل هم اكنون نیز برای منطقه ای كه در میان راه طاق بستان است مشهور و معمور می باشد .