تپه صرم درحدود ۱۵ كیلومتری جنوب شرقی جاده كاشان در بخش كهك حد فاصل میان راه روستای خورآباد و صرم قراردارد.
این تپه پشته ای طبیعی از رسوبات شنی به طول ۱۹۲، عرض ۱۱۵ و ارتفاع ۶۰/۵ متر است كه نزدیك محوطه استقراری شمشیرگاه قرار دارد.
با دریافت گزارش های مردمی در سال ۱۳۷۵ مبنی برتخریب بخشی از تپه توسط بولدوزر راه سازی ، توسط میراث فرهنگی استان، عملیا ت راه سازی متوقف شد.
در سال ۱۳۷۶ عملیات گمانه (چاهی كه برای آزمایش قنات حفر می كنند) زنی جهت مشخص نمودن وضعیت تپه و تعیین حریم آن آغاز گردید و تپه درسال ۱۳۷۸ در فهرست آثارملی كشور به ثبت رسید.
به علت حفاری های غیر مجاز درسال ۱۳۷۹ و به منظور نجات دادن بخشی از اشیا از خطر سرقت ، طرح حفا ری درسال۱۳۸۰ به تصویب و در تاریخ ۲۹/۱۱/۸۰ به مدت ۲۶ روز فصل اول كاوش در تپه صرم توسط هیات باستان شناسی به سرپرستی “خسرو پور بخشده” به انجام رسید.
در این كاوش پنج كارگاه به ابعاد ۵×۵ متر در مركز و چهار جهت اصلی تپه ایجاد و در ادامه به گورهای زیادی برخورد شد كه این گورها دارای ساخت وساز خشتی به صورت توده هایی گاه انبوه است و تدقین در اطراف این توده ها انجام شده است .
در اطراف متوفی تعداد زیادی اشیای سفالی، مفرغی و گاه آهنی یافت شد كه در حقیقت براساس اعتقاد این مردمان به دنیای پس از مرگ صورت می گرفت و برای دفن اجساد از لحاظ نوع تدفین یا جهت آن، وضعیت خاصی مشاهد ه نشد.
اشیای به دست آمده در این تپه دارای تنوع خاصی است؛ ظروف سفالی خاكستری رنگ لوله دار،لاوك ها (ظرف چوبین بزرگ و مدّور دارای لبه ای كوتاه )، لیوان ها، فنجان ها و خمره ها و… اشیای فلزی مفرغی چون سرپیكان ، خنجر ، زیورآلات ، دستبند وحلقه از جمله اشیای ارزشمند این تپه است .
گورستان تاریخی تپه صرم با قدمت ۳۵۰۰ – ۳۲۰۰ سال از مهمترین محوطه های عصر آهن ایران و فرهنگ سفال خاكستری ایران مركزی است .
ساروج مخلوطی است از آهك و خاكستر یا ریگ كه در آب به مرور جذب انیدرید كربنیك كنند و آهكش به صورت سنگ آهك كه محكم و پایدار است در می آید و از آن در جهت ساختن بنا استفاده می كنند.
