این بنا نرسیده به میدان جوانشیر در محله تیمچه واقع گردیده و از آثار دوره قاجاریه است كه در حدود سال ۱۲۳۷ ه-. ق توسط محمد علی میرزای دولت شاه بنا گردیده است . صحن مسجد، مستطیل شكل و مفروش به سنگ تیشه ای و نوساز است . در ضلع شمالی صحن، حسینیه ای نوساز و در اضلاع غربی و شرقی آن،كلاس ها و كانون فرهنگی قرار دارد . بخش اصلی مسجد در ضلع جنوبی واقع گردیده و شبستان ستوندار مستطیل شكلی است كه پوشش طاق و گنبد آن بر روی ۲ ردیف ۴ ستونی و دیوارهای كناری گرفته است . ستون ها به صورت چهارگوش و به ابعاد ۳/۱×۳/۱ متر هستند كه به كمك دیوارهای كناری، ۱۵ گنبد عرقچینی بنا را حمالی می كنند . ازاره شبستان و ستون ها، آجری و بقیه سطوح شبستان، گچ اندود است . محراب بنا در میانه ضلع جنوبی واقع گردیده و با كاشی و سنگ مرمر پوشش یافته است . دهنه زاویه شمال – شرقی شبستان توسط درهایی از فضای شبستان مجزا شده و در آن، راه پله ای برای دسترسی به زیرزمین تعبیه شده است . این زیرزمین یا سرداب كه در زیر شبستان و صحن مسجد قرار گرفته، با طاق های گهواره ای با خیز كم پوشش یافته و امروزه به عنوان انباری مورد استفاده است . از دیگر ویژگی های این بنا، آب انباری است كه در میانه صحن ساخته شده و ورودی آن از داخل كوچه مجاور تعبیه شده است.