این اثر در تاریخ ۲۳ آذر ۱۳۵۵ با شمارهٔ ثبت ۱۲۸۸ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این پل ۱۸۶متر طول و ۹ متر عرض دارد. پایه‌های این پل به صورت شش ضلعی است كه قسمت داخلی آنها با لاشه سنگ و ملاط گچ ساخته شده ولی روكار آنها بلوك‌های سنگی مكعب مستطیل است. در جلو پایه‌ها در جهت مخالف جریان آب، آبشكن‌های مثلث شكلی با سنگ‌های تراشیده و در كناره‌های پل، سیل برگردان‌هایی با سنگ‌های تراشیده ساخته شده‌اند.
پل كهنه دارای شش دهانه است. این دهانه‌ها طاق‌های جناغی دارند كه با آجر ساخته شده‌اند. ارتفاع متوسط طاق‌ها از كف رودخانه تا تیزه تاق حدود ۴/۴ متر است.
در نمای شمالی و جنوبی پل بر روی هر یك از آبشكن‌ها، پشتبندهای آجری وجود دارد كه تا سطح پل بالا آمده‌اند و بر روی پایه های سنگی، دهلیزهایی ایجاد شده است كه دارای طاق جناغی است. حضور این دهلیزها و پشتبندهای مدور دو طرف ورودی آنها، پل كهنه قره‌سو را به صورت یكی از زیباترین پل‌های دوره صفوی درآورده است.
پایه‌های سنگی این پل احتمالاً متعلق به دوره ساسانی است و با توجه به آجرهایی كه در اطراف پل پراكنده است این پل در دوره سلجوقی تعمیر شده و در دوره صفوی به شكل كنونی بازسازی شده است.
این پل كه هم اكنون راه ارتباطی بسیاری از روستاهای درودفرامان در ورود به شهر كرمانشاه است علاوه بر اینكه محل تردد تعداد بسیار زیادی از خودروها برای ورود و خروج به مدخل شهر است متاسفانه با توجه به وجود كوره‌های آجرپزی در ضلع شرقی آن، روزانه كامیون‌های عظیمی كه وزن آنها خود بدون بار به ۱۰ تن نیز می‌رسد از روی آن تردد كرده و در بسیاری از مواقع ماشین‌های بسیار سنگین تر به مانند جرثقیل و حتی جرثقیل‌هایی كه بر رور آنها بولدوزورهای غول پیكری سوار است رفت و آمد می‌كنند. پایه‌های سنگی این پل احتمالاً متعلق به دوره ساسانی است و با توجه به آجرهایی كه در اطراف پل پراكنده است این پل در دوره سلجوقی تعمیر شده و در دوره صفوی به شكل كنونی بازسازی شده است.
این پل در حاشیه شرقی شهر كرمانشاه، نزدیك روستای مرادآباد، بر روی رودخانه قره‌سو است. از این پل در گذشته عابران مستقیماً به دروازه شهر وارد می‌شدند.
