یكی از جشن هایی كه در استان زنجان خصوصاً منطقه انگوران برپا می شود، جشن حالا است. این جشن در ارتباط با جمع آوری محصولات كشاورزی است و كهن ترین جشن رایج در منطقه است و احتمال دارد با آیین زرتشتی ارتباط داشته باشد. به هر تقدیر، در اوایل فصل پاییز، پس از این كه محصولات كشاورزی از كشتزارها و خرمنگاه جمع آوری و برداشت شد، این جشن برپا می شود. بدین ترتیب كه در آغاز برداشت محصول از زمین، هر خانوار مقداری در حدود ۲۰ متر مربع از مزرعه گندم خود را به عنوان حالا باقی می گذارد. در روز جشن، تعدادی از همسایگان و وابستگان را به جشن دعوت می كنند و با قربانی كردن گوسفند و گاو و تدارك پذیرایی، مهمانان را در خانه یا در یكی از تفرجگاه های محملی با ناهار پذیرایی می كنند. بیش تر مهمانان از مردانی كه به شغل كگشاورزی مشغول اند، انتخاب می شوند.
جشنی مخصوص مردان
در این جشن زنان حضور ندارند. مهمانان پس از صرف ناهار با گفتن مبارك باد و پربركت باد، و همراه داشتن نانی به نام نزیك یا نذری كه از شیر پرچربی گوسفند تهیه می شود، دسته جمعی به محل گندم درو نشده در كشتزار می روند. این افراد هر یك داست بر می دارند و دور گندم باقی مانده حلقه می زنند. یكی از ریش سفیدان پس از ذكر اسماءالله و خواندن صلوات شروع به دروكردن گندم می نماید؛ بقیه نیز مقداری از گندم را درو می كنند. سپس واژه حالا را به طور دسته جمعی تكرار می نمایند. پس از چند بار تكرار واژه حالا، همه خوشه های گندم درو می شوند. سپس هر كس هر چقدر كه درو كرده است، با خود می برد و در كندوی خانه خود به عنوان تبرك و ایجاد بركت خالی می كند. سپس ریش سفیدان نان نزیك و میوه ها را در میان مهمانان تقسیم می كنند و مهمانان پس از گذاشتن هدیه در دستمال و گفتن عبارت بركت به خرمن، محل حالا را ترك می كنند و بدین ترتیب جشن پایان می پذیرد.
