روستای ابادان از توابع بخش مركزی شهرستان ایرانشهر، با مختصات جغرافیایی ۶۰ درجه و ۴۳ دقیقه طول شرقی و ۲۷ درجه و ۱۹ دقیقه عرض شمالی، در ۲۵ كیلومتری شمال ایرانشهر قرار گرفته است. این روستا از اطراف توسط كوه‌ها و تپه‌های بلند شنی محصور شده و از سطح دریا در حدود ۵۱۸ متر ارتفاع دارد. اقلیم آن گرم و خشك با بهار و پاییز مطبوع و زمستان‌های سرد و تابستان‌های گرم است. قدمت روستای ابادان به دوره قاجاریه مربوط است، ولی آثار تاریخی به جا مانده در پیرامون آن از استقرار جماعات انسانی در دوره‌های تاریخی بسیار دور حكایت دارد. مردم روستای ابادان به زبان بلوچی سخن می‌گویند و مسلمان و مذهب تسنن دارند. اقتصاد روستای ابادان بر پایه فعالیت‌های زراعی، دامداری و باغداری استوار شده است. گروهی از مردم روستا در امور خدماتی و تولید صنایع دستی اشتغال دارند. مهم‌ترین محصولات زراعی و باغی این روستا مشتمل بر گندم، جو، ذرت و انواع میوه‌های گرمسیری مانند هندوانه، خربزه، انگور و خرما می‌باشد. دامداری نیز، با پرورش گاو گوسفند و تولید انواع لبنیات رونق دارد. زنان و دختران روستایی با بافت و تولید انواع گلیم، حصیر و سوزن‌دوزی‌های بسیار زیبا و ظریف، در افزایش درآمد خانوار روستایی نقش مهمی ایفا می‌كنند. روستای ابادان در ناحیه بیابانی – كوهستانی استقرار یافته و بافت مسكونی متمركزی دارد. بیشتر خانه‌های روستا در یك طبقه با سقف مسطح با در و پنجره های كوچك ساخته شده‌اند. اغلب خانه‌ها، راهرویی دارند كه بخش بیرونی خانه را به محوطه درونی (هال، نشیمن‌گاه و اتاق‌ها) متصل می‌كند. حیاط خانه‌ها، عموماً وسیع است و در پیرامون آن انبار غله، مكانی برای قرار دادن ابزارآلات كشاورزی و بعضاً تنور خانه تعبیه شده است. خانه‌های قدیمی غالباً از خشت، گل، سنگ و شاخ و برگ درختان ساخته شده‌اند، در ساخت خانه‌های نوساز از آجر، آهن، سنگ و مانند آن نیز استفاده می‌شود. ابادان، از روستاهای دشتی و بیابانی است، كه چشم‌اندازهای طبیعی زیبا و قابل توجهی دارد. باغات میوه و نخلستان‌ها، در پیرامون روستا گسترده شده و جلوه‌ای زیبا به آن بخشیده‌اند. چشم‌انداز بیابانی روستا همراه با تپه‌های شنی نسبتاً بلند از دیگر مناظر جالب توجه این روستا است. آثار انسان ساخت بسیاری بر روی تپه‌ها و پیرامون روستا به جا مانده است، كه به احتمال زیاد به دوران باستانی مربوط می‌شوند. اگرچه محوطه باستانی – تاریخی ابادان، هنوز مورد گمانه‌زنی‌های دقیق باستان‌شناسی قرار نگرفته، به نظر می‌رسد، در گذشته به عنوان مكانی برای برقراری ارتباط نواحی شمال شرق ایران با بندر چابهار كاربرد داشته است. مردم روستای ابادان در اعیاد بزرگ ملی و مذهبی به جشن و شادی می‌پردازند. در روز عید فطر لباس نو بر تن می‌كنند، غذاهای لذیذ و خوشمزه می‌پزند و با مراسم خاصی نماز عید و دید و بازدید از بزرگان و مردم روستا را برگزار می‌كنند. عید قربان را نیز، با قربانی كردن گوسفند و احسان گوشت آن در میان مردم و بازدید از حجاج روستا جشن می‌گیرند و در میلاد پیامبر (ص) به مولودی خوانی و جشن و شادی می‌پردازند. موسیقی آواها و ترانه‌های بلوچی، با همراهی سازهای تار و نی به محافل جشن و شادی روستا رونق ویژه‌ای می‌بخشد. چوب بازی و رقص چوب، از جمله رقص‌های محلی رایج روستاست كه در جشن‌های سنتی و مراسم عروسی برگزار می‌شود. از بازی‌های رایج این روستا می‌توان به بازی مهیج و گروهی هفت سنگ اشاره كرد. اغلب مردم روستای ابادان از پوشاك محلی بلوچی استفاده می‌كنند. پوشاك مردان عبارتند از: دستار، سربند، شلوار گشاد، پیراهن بلندی كه از دو پهلو چاك دارد، جلیقه، كفش و گیوه. زنان نیز، از چادر، نقاب، پیراهن بلند، سربند، كفش و سایر پوشش‌های متداول زنانه استفاده می‌كنند. صنایع دستی روستای ابادان مشتمل بر گلیم‌بافی، حصیربافی و انواع سوزن‌دوزی‌های ظریف و زیبا است كه اغلب جنبه تزیینی دارند. از معروف‌ترین سوغاتی‌های این روستا می‌توان به خرما و سوزن‌دوزی‌های منحصر به فرد آن اشاره كرد. حلوا، شلو، تباهك، شیلانچ و كباب تنورچه از غذاهای خوش‌طعم و لذیذ این روستاست. دسترسی: روستای ابادان از طریق شهر ایرانشهر با جاده‌ای مناسب و آسفالت قابل دسترسی است.