این خانه متعلق به نیمه دوم حكومت قاجاریه می باشد كه در اوائل پهلوی اتاقهایی در دو طبقه به ضلع شمالی حیاط باغچه اضافه شده است. این ساختمان دو طبقه و دارای اندرونی و بیرونی است. اندرونی شامل حیاطی است به ابعاد ۶۰/۹ *۶۰/۲۱ متر كه از كوچه شمالی به آن وارد میشوند . ورودی بیرونی از سردر محتشم و گچبری است وارد هشتی شده و از آن با دالان طویلی ما را به حیاط باغچه بیرون هدایت میكند. ستونهای رفیع نمای ساختمان با سرستونهای گچبری شده نظر هر بیننده رابه خود جلب میكند. ورودی به ساختمان اصلی از طبقه همكف بوده و از طریق یك راه پله مركزی تازه وارد به سرسرا وارد میگردد كه دسترسی به همه اتاقهای طبقه فوقانی را میسر میسازد. طبقات همكف و اول دارای طنبی های وسیعی است كه هركدام اتاقهای فراحناكی رادر جناحین خود دارد. این ساختمان برای استفاده مسكونی ساخته شده ولی درسال ۱۳۶۹ برای شهرداری تبریز خریداری و بعد از مرمت توسط میراث فرهنگی تبدیل به فرهنگسرای تبریز شده است. در این اواخر مركز ایرانشناسی در آن فعالیت خود را آغاز نموده است. ساختمان با بیش از ۱۶۰۰ مترمربع عرصه ودالان ورودی زیبا با قاب بندیهای آجری و سردر شاخص ورودی مزین به گچبری ازخصویات بارز آن میباشد. فرم سردر و گچبری و قاب بندی گچی و آجری رفعت ستونها و نمای سفید یكدست و نمای پركار آجری ضلع شرقی از مهمترین عوامل تزئینی آن میباشد. این اثر بشماره ۳۲۲۲ در تاریخ ۶/۱۲/۱۳۷۹ در فهرست آثارملی كشور به ثبت رسیده است.
