روستای منصورآقایی

روستای منصورآقایی ازتوابع شهرستان روانسر۱۵كیلومتری شهرستان پاوه و۲۵كیلومتری شهرستان روانسر واقع می باشد.
دارای آب وهوای معتدل وكوهستانی می باشد، زمستانها به علت بارندگی برف زیاد عبور ومرور برای مردم این بخش مخصوصا دانش آموزان بسیار سحت می باشد به طوری كه درسال ۱۳۷۵حداقل ۱.۵متر برف باریدكه بامشكلاتی ازجمله قطعی برق تلفن وعبورماشین ها مواجه شد هرسله به علت سرما مدارس این بخش به طور متوسط ۱ماه تعطیل می شود دراواخر سال هوای بهاری ورفتن برای كوههای این بخش بسیار جذاب میباشد وجود سرسبزی ههای وگل وگیاهان داروی وغذایی دراین كوهها گردشگران زیادی رابه جذب كرده است بهاررفتن به كوههای اطراف این بخش بسیار دیدنی می باشدوبیشترمردم شهرستانهای پاوه جوانرود وروانسرازین طبیعت استفاده می كنند.

شغل اكثر مردم روستا تاقبل از بخش شدن بیشتر به كار دامداری وكشاورزی مشغول بودنند ،اما بعداز به اصطلاح شهر شدن بیشتر مردم یا۷۰%درصد شغل دامداری راكنار گذاشتند وبه كار آزاد روی آوردنند ودامداری به كمترین میزان خود رسیده است ازلحاظ آموزشی دارای یك دبستان ،راهنمایی ودودبیرستان دوخترانه وپسرانه می باشد همچنین دارای یك كتابخانه كه دروسط دوروستا واقع می باشد .

************

موقعیت جغرافیایی وتاریخی منصورآقایی
منصورآقایی بنا به تقسیمات كشوری، از قبل جزو شهرستان پاوه بوده است. زمانی كه جوانرود بخش بود و به شهرستان ارتقا یافت، بعد از مدتی منصورآقایی جزو جوانرود شد. در آخرین تقسیمات كشوری این روستا به دهستان منصورآقایی ارتقا یافت و جزء شهرستان روانسر گردید. اینك منصورآقایی با تلفیق روستای قشلاق كه تقریبا كمتر از دو كیلومتر از هم فاصله دارند به شهر شاهو تبدیل شده كه مركزیت آن روستای منصورآقایی است.
این روستا از شمال به كامیاران و روستای پالنگان و از غرب به دهستان شمشیر و روستای تازآباد وسریاس و از جنوب غربی به روستای چیلانه¬ی سفلی و میگوره و از جنوب به لورابی و از شرق و جنوب شرقی هم به قشلاق و قلعه گاه و قوری قلعه می رسد. ویكی از بزركترین روستاهای اورامانات و جوانرود از نظر وسعت جغرافیایی به شمار می رود. منصورآقایی طبق مصوبه زیر به بخش تبدیل شد:
شماره ۱۲۴۸۵۸ /ت۳۴۴۹۶ ك ۲۳/۷/۱۳۸۷
وزارت كشور
وزیران عضو كمیسیون سیاسی و دفاعی در جلسه مورخ ۲۷/۶/۱۳۸۷ بنا به پیشنهاد شماره ۱۲۸۳۶۷/۴۲/۴/۱ مورخ ۹/۱۱/۱۳۸۴ وزارت كشور و به استناد ماده (۱۳) قانون تعاریف و ضوابط تقسیمات كشوری ـ مصوب ۱۳۶۲ـ و با رعایت جزء (د) بند (۱) تصویب‌نامه شماره ۱۵۸۸۰۲/ت۳۸۸۵۴هـ مورخ ۱/۱۰/۱۳۸۶ تصویب نمودند:
روستای منصور آقایی مركز بخش شاهو از توابع شهرستان روانسر در استان كرمانـشاه پس از تجمیع با روستـای قشلاق به شهر تبدیل و به عنوان شـهر شاهو شناخته می‌شود.
محدوده این شهر براساس قانون تعاریف محدوده و حریم شهر، روستا و شهرك و نحوه تعیین آنها ـ مصوب ۱۳۸۴ـ تعیین خواهدشد
[این تصویب‌نامه در تاریخ ۲۱/۷/۱۳۸۷ به تأیید مقام محترم ریاست جمهوری رسیده‌است. معاون اول رئیس جمهور پرویز داودی امضاء

اقلیم روستا
روستای منصورآقایی در دامنه¬ی كوه بلند و پر آوازه¬ی شاهو آرامیده، و از زیباترین روستاهای اورامانات به شمار می رود. نفس این روستا و مردمانش با نفس سرد و خنك و مغرور شاهو هم نفس شده و به بلندای شاهو حكایت و داستان و سرگذشت در خود نهفته دارد، كه هر كدام آز آنها افسانه¬ای شده¬اند و شب¬های طویل و سرد زمستان، در گوش فرزندان و نوزادان این روستا زمزمه می¬شود تا درسینه¬اشان نهفته بماند از برای پایداری این روستای سرسبز و بلندآوازه تا سینه به سینه انتقال یابد و ازیاد نرود.
بزرگان روستا، كه پدران وپدر بزرگان و اجداد این مردم¬ا¬ند، زمان زیادی نیست این خوش آب و هواترین مكان را ماوای خود قرار داده¬اند، اما چنان با تدبیر و درایت عمل كرده و اقلیم¬شناس بوده¬اند، كه همه¬ی جوانب طبیعی طبیعت را در نظر داشته و با در نظر گرفتن تمام شرایط، كلنگ آبادانی آن را زده¬اند. با علم به اینكه تا حد امكان از معرض بلایای طبیعی چون سیل و توفان و بهمن دور بماند، تا فرزندانشان، به فكر جلای وطن نیفتند و بعد مدتی پشت به خاكشان نكنند.
روستا در جایی واقع شده است، كه نه در معرض سیل قرار می گیرد و نه بهمن و نه باد شدید اقلیمی. به لحاظ قرار گرفتن در دامنه ی شاهو نیز، زودتر از بسیاری جاهای دیگر در زمستان سفید پوش می شود و به دلیل همان ارتفاعات، فصل بهارش نیز پر بارش است و بهاری بسیار سرسبز و دیرگذری دارد.
روستای منصورآقایی دارای مراتع زیاد و زمین¬های حاصل¬خیز و تا حدی چشمه ساران پر آب است، هر چند در طی این ده سال گذشته، به دلیل خشك سالی، بسیاری از چشمه¬های آن كه آبشخورشان بارش برف رشته كوه شاهو بوده از رمق افتاده¬ و یا خشك شده¬اند، اما همیشه سبب خیر و بركت بوده¬اند و مردم به یمن همین مراتع و چشمه¬ها به زراعت و كشاورزی و دامداری روی آورده¬اند.

تاریخ و قدمت
بنا به اسنادی كه به دست آمده، و اشاره¬های جسته گریخته تاریخی و همچنین روایت و حكایت و گفته¬های سالخوردگان مردم روستای منصورآقایی، ازنسل اولی كه به اینجا آمده¬اند و دراین مكان كه اكنون منصورآقایی¬اش می نامند، سكنا گزیده¬اند ، قدمت این روستا را حدودا به سال ۱۲۹۳ می¬دانند. یعنی صد سال پیش. البته این تاریخ دقیق نیست، ولی می توان حدس زد، صدو ده تا پانزده سال پیش مردم كوچنشین منصورآقا از زندگی عشایری و كوچروی دست برداشته و در این مكان، یكجا نشین شده¬اند. یعنی در زمان پدر بزرگ من. كه حدودا چهار نسل از آن زمان گذشته است و من در واقع نسل سوم هستم.
مردم منصورآقایی بنا به همان روایت و اسناد كه اشاره رفت، خود را از ایل بزرگ و دلیرجاف می دانند و نَسَب خود را به” پیرخضر شاهو” می رسانند.
سید احمد بیگ جاف، اولین حاكم جاف منطقه جوانرود است. بنا به روایات شفاهی و حكایاتی كه سینه به سینه رفته است، او از نوادگان سید محمد زاهد شاهویی (مشهور به پیرخضر شاهو) است. و سلسله این پیر خضر،یا محمد زاهد نیز به ترتیب زیر است:
سیداحمدبیگ پسر سیدعلی پسر سیدایناق پسر سیدناهم پسرسیدسالارپسرسیدجمال پسر سیدیعقوب پسر سیدرستم پسر سیدعیسی پسر سیدپیره پسر سید حسین پسر سید شادمان پسر سیدالیاس پسر سید یوشبلی پسر سید گلشن پسر سید شمامه پسر سید محمد زاهد مشهور به پیر خضر شاهو.
این سلسله از هیچ منبع موثقی گرفته نشده است و فقط گفته های مردم منطقه است، به علاوه¬ی چند شجرنامه كه همان شجره¬نامه¬ها نیز نمی توانند منبع موثقی به شمار بیایند.
سید احمد بیگ، حدود ۳۵۰ سال پیش در اورامانات و جوانرود (‌ پاوه، جوانرود، ثلاث باباجانی و بخشی از روانسر و سرپل زهاب) مستقر شد. او در جنگ با حكام وقت توانست چندین بار پیروز شود و اقتدار خود بر منطقه¬ی جوانرود و همچنین مناطقی از شهرزور و حلبچه عراق نشان بدهد و حاكمیت خود را تثبیت كند و برادرش یاراحمدبیگ جاف را به عنوان حاكم مناطق جاف مرادی (حلبجه و شهرزور كردستان عراق) بگمارد و فرزندش رستم بیگ را هم رئیس ایل جاف جوانرود نماید. رستم بیگ چون پسر ارشد ایشان بود، ریاست ایلی منطقه را به عنوان اولین وكیل جوانرود به او عطا كرد.‌‌‌‌ عشیره رستم بیگی جوانرود(بیگزادگان جوانرودی) اولاد رستم بیگ وكیل هستند. قانون ریاست ایلی سید احمد بیگ جاف كه فرزند ارشدش را و كیل جوانرود كرده بود، حدود ۳۰۰ سال ادامه داشت و تا زمان فوت محمد بیگ وكیل جوانرود در سال ۱۳۶۳ پایدار بود.
از دیگر فرزندان سید احمد بیگ جاف، سید قبادبیگ وسید منوچهر بیگ وسید ولدبیگ و سیدامیرآقا(خان)بیگ و سید خالد آقا بیگ هستند. سید امیرآقا(خان) بیگ سرسلسلهٔ بیگ زادگان باباجانی و منصورآقایی است و سید خالد آقابیگ سرسلسلهٔ بیگ زادگان هیروه ای و نوریابی و ورایی وهیرتایی كه شامل اغلوبیگی¬ها وعثمان بیگی¬های ساكن سریاس هستند و سید منوچهر بیگ سر سلسلهٔ بیگ زاده‌های منوچهر بیگی تازه آباد سریاس و جوانرود می‌باشد و سید ولدآقابیگ سر سلسلهٔ خاندان ولد بیگی است و سید قباد بیگ سرسلسلهٔ خاندان قبادی است.
البته ریش¬سفیدان و بزرگان منصورآقایی اجداد خود را این گونه بر می شمارند:
منصورآقا پسر قبادبیگ پسر امیرخان بیگ پسر سید احمد بیگ پسر سید محمود بیگ پسرسید احمدخان كبیر….پسر سید شمامه پسر سید محمد زاهد( پیرخضر شاهو).
باید بگویم اینكه منصورآقا پسر امیرخان بیگ یا امیر آقا بیگ باشد باور پذیرتراست تا اینكه پسر قباد بیگ باشد. زیرا قبادبیگی خود عشیره¬ای مستقل هستند و به نظر درست می آید كه با منصورآقایی برادر باشند. ولی قدیمیان منصورآقا در اینكه منصورآقا پسر قبادبیگ است شكی ندارند و الیاخی و ویسیاخی وایناخی و امامی و منوچهری و چند تای دیگر را برادر منصورآقایی می دانند.
مردوخ در تاریخ مردوخ می گوید: باباجانی و قبادی، قریب به هشتصد خانوار از عشیره¬ی جاف جوانرودند كه امیرتیمور آنها را از خاك عثمانی( بین النهرین كنونی) به ایران انتقال داده و تخته قاپو كرده است.(تاریخ مردوخ ص ۹۰).
هرچه باشد، طایفه و عشیره ی منصورآقایی از ایل بزرگ جاف¬اند و قرابتی با دیگر تیرهای اطراف دارند و كوچ رو بوده اند. و حدودا كمی بیشتر از صد سال است یكجا نشین شده¬اند.
خود منصورآقا هفت پسر داشته است كه یكی از آنها اجاقش كور بوده و شش پسر دیگر هنوز نوه ونتیجه هایی از آنها باقی مانده است كه اكنون هر كدام به نامی خوانده می شوند. پسران منصور آقایی به قرار زیر است:
حسین، بارام(بهرام- باله¬وه¬ر)، حسن، خاله، خانه، منوچهر، میرزاخان.