سوغاتی ها و صنایع دستی یزداز بهترین سوغاتی های شهر یزد، شیرینی های آن است. باقلوا، قطاب، زولبیا، پشمك، لوز بید مشك، حاجی بادام و لوز پسته از شیرینی های معروف یزدی است. سوهان، عرقیات سنتی و حلوا ارده یزد نیز معروف است.صنایع دستی آن را سرامیك و سفال، كاشی سازی، زرگری، زیلوبافی، شعربافی، ترمه بافی، فرش بافی، شمد، دستمال، مخمل، دارایی، چادرشب بافی، قناویز، دندانی، گیوه بافی، حصیر بافی، خورجین بافی، روفرشی، سفره، احرامی، قلم‌زنی، شیشه‌گری، چرم‌سازی، موتابی و نمدمالی تشكیل می دهند.سرامیك و سفال: هنر سفال‌گری در استان یزد به ویژه در شهر میبد دارای طرح‌های ویژه‌ای است و از حال و هوای كویر نشأت گرفته است. در اصطلاح محلی به تولیدات سفال ”كواره“ می‌گویند.سفال و سرامیك میبد با نقش‌های اصیل «خورشید خاتم» و «مرغ و ماهی» شهرت فراوان دارد. «خورشید» سمبل آفتاب درخشان كویر، «مرغ» نماد گونه‌ای از گنجشكان نواحی كویری و «ماهی» كنایه از كم آبی این سرزمین است.طرح سرامیك میبد با نقش خورشید، مرغ و ماهی در نمایشگاه بین‌المللی مونیخ در سال ۱۹۷۱ میلادی (۱۳۵۰ هـ..ش) برنده مدال طلا شد و در سایر نمایشگاه‌ها با استقبال بازدیدكنندگان و تایید صاحب‌نظران روبه رو شد.كوزه‌ها و كاسه‌های ساخت استان یزد، به ویژه ساخته‌های شهر میبد از ظرافت و زیبایی خاصی برخوردارند و نمونه‌های آن در سفال‌های سایر نقاط ایران به چشم نمی‌خورد.كواره‌های ساخت میبد عبارتند از:سفال ساده بی لعاب، سفال لعاب دار، اشیای كاشی و سرامیك.كاشی‌سازی: كاشی‌سازی عبارت از به كارگیری كاشی‌های زیبا و گوناگون سنتی در معماری بناها است. این هنر در استان یزد قدمتی هفت صد ساله دارد.هنرمندان ابتدا اشكال دل خواه كاشی را تهیه و سپس روی آن‌ها را نقاشی می‌كنند و بعد آن‌ها را لعاب داده و پخت می‌كنند.انواع كاشی این استان عبارت اند از: كاشی یزدی، كاشی كمك، كاشی شبكه، كاشی شش گوش، كاشی حاشیه، كاشی اكمند، كاشی هفت‌رنگ و كاشی جوك.زرگری: زرگری یكی از هنرهای دستی استان یزد است. زرگرها با طرح‌های بسیار زیبا از نقوش ساده هندسی و نمادین با تلفیق سنگ‌ها و گوهرهای قیمتی زیورهای بسیار متنوع برای زینت زنان و دختران می‌آفرینند.این زیورآلات شامل گوشواره، گردن بند و سینه‌ریز، دست بند، انگشتر، حلقه و النگو است. در استان یزد سال‌ها است كه راسته‌ای تحت عنوان راسته زرگرها در بازار خان ساخته شده است. از جمله ابزار زرگری كه تا پنجاه سال پیش مورد استفاده بود و در حال حاضر منسوخ شده، می‌توان به ترازوهای مثقالی، بوته، كوره‌های گلی، انبر سركج، رجه با شیارهای كوچك و بزرگ، حدیده با سوراخ‌های متعدد در انواع یاقوتی و الماس اشاره كرد.در حال حاضر از وسایل بسیار مدرن استفاده می‌شود كه در یك ساعت چند كیلوگرم طلا و نقره را به مفتول و تسمه تبدیل می كند.زیلوبافی (پلاس‌بافی): این دست‌بافته زیبا، خاص مناطق حاشیه كویری است. این فرش با نوع زندگی مردم منطقه تطابق دارد و بخشی از اعتقادات مذهبی، تاریخ، معماری، طبیعت و گویش مردم این نواحی نیز، بر تار و پود آن نقش بسته است. زیلوبافی در شهر میبد سابقه‌ای دیرینه دارد. برخی سابقه زیلوبافی در شهر میبد را به قرن هشتم هـ.ق و دوره ی مظفریان نسبت می‌دهند.قدیمی‌ترین و در عین حال نفیس‌ترین زیلوهای میبد، به قرن دوازدهم هـ.ق تعلق دارد و بر روی آن بیست‌وچهار سجاده طراحی شده است. در مجموع رنگ‌های آن با اندكی اختلاف، یكسان و چشم‌نواز است.در حاشیه این زیلو، نام واقف و تاریخ ۱۱۸۸ هـ.ق نقش شده است. سه تخته زیلو در مسجد جامع «هفتادر» در عقدا وجود دارد كه در نوع خود بی نظیر است.دوتخته آن بافته «حاجی باقر میبدی» در سال‌های ۱۰۷۰ و ۱۰۸۳ هـ. ق است و زیلوی فرسود دیگر، مربوط به سال ۱۰۲۳ هـ.ق است. از دیگر زیلوهای تاریخی میبد می توان به زیلوی آویخته مسجد امیرچقماق (مربوط به سال ۱۲۷۹ هـ.ق) و زیلوهای كهنه مسجد ركن‌آباد میبد اشاره كرد.سوغاتی ها و صنایع دستی یزداز بهترین سوغاتی های شهر یزد، شیرینی های آن است. باقلوا، قطاب، زولبیا، پشمك، لوز بید مشك، حاجی بادام و لوز پسته از شیرینی های معروف یزدی است. سوهان، عرقیات سنتی و حلوا ارده یزد نیز معروف است.صنایع دستی آن را سرامیك و سفال، كاشی سازی، زرگری، زیلوبافی، شعربافی، ترمه بافی، فرش بافی، شمد، دستمال، مخمل، دارایی، چادرشب بافی، قناویز، دندانی، گیوه بافی، حصیر بافی، خورجین بافی، روفرشی، سفره، احرامی، قلم‌زنی، شیشه‌گری، چرم‌سازی، موتابی و نمدمالی تشكیل می دهند.سرامیك و سفال: هنر سفال‌گری در استان یزد به ویژه در شهر میبد دارای طرح‌های ویژه‌ای است و از حال و هوای كویر نشأت گرفته است. در اصطلاح محلی به تولیدات سفال ”كواره“ می‌گویند.سفال و سرامیك میبد با نقش‌های اصیل «خورشید خاتم» و «مرغ و ماهی» شهرت فراوان دارد. «خورشید» سمبل آفتاب درخشان كویر، «مرغ» نماد گونه‌ای از گنجشكان نواحی كویری و «ماهی» كنایه از كم آبی این سرزمین است.طرح سرامیك میبد با نقش خورشید، مرغ و ماهی در نمایشگاه بین‌المللی مونیخ در سال ۱۹۷۱ میلادی (۱۳۵۰ هـ..ش) برنده مدال طلا شد و در سایر نمایشگاه‌ها با استقبال بازدیدكنندگان و تایید صاحب‌نظران روبه رو شد.كوزه‌ها و كاسه‌های ساخت استان یزد، به ویژه ساخته‌های شهر میبد از ظرافت و زیبایی خاصی برخوردارند و نمونه‌های آن در سفال‌های سایر نقاط ایران به چشم نمی‌خورد.كواره‌های ساخت میبد عبارتند از:سفال ساده بی لعاب، سفال لعاب دار، اشیای كاشی و سرامیك.كاشی‌سازی: كاشی‌سازی عبارت از به كارگیری كاشی‌های زیبا و گوناگون سنتی در معماری بناها است. این هنر در استان یزد قدمتی هفت صد ساله دارد.هنرمندان ابتدا اشكال دل خواه كاشی را تهیه و سپس روی آن‌ها را نقاشی می‌كنند و بعد آن‌ها را لعاب داده و پخت می‌كنند.انواع كاشی این استان عبارت اند از: كاشی یزدی، كاشی كمك، كاشی شبكه، كاشی شش گوش، كاشی حاشیه، كاشی اكمند، كاشی هفت‌رنگ و كاشی جوك.زرگری: زرگری یكی از هنرهای دستی استان یزد است. زرگرها با طرح‌های بسیار زیبا از نقوش ساده هندسی و نمادین با تلفیق سنگ‌ها و گوهرهای قیمتی زیورهای بسیار متنوع برای زینت زنان و دختران می‌آفرینند.این زیورآلات شامل گوشواره، گردن بند و سینه‌ریز، دست بند، انگشتر، حلقه و النگو است. در استان یزد سال‌ها است كه راسته‌ای تحت عنوان راسته زرگرها در بازار خان ساخته شده است. از جمله ابزار زرگری كه تا پنجاه سال پیش مورد استفاده بود و در حال حاضر منسوخ شده، می‌توان به ترازوهای مثقالی، بوته، كوره‌های گلی، انبر سركج، رجه با شیارهای كوچك و بزرگ، حدیده با سوراخ‌های متعدد در انواع یاقوتی و الماس اشاره كرد.در حال حاضر از وسایل بسیار مدرن استفاده می‌شود كه در یك ساعت چند كیلوگرم طلا و نقره را به مفتول و تسمه تبدیل می كند.زیلوبافی (پلاس‌بافی): این دست‌بافته زیبا، خاص مناطق حاشیه كویری است. این فرش با نوع زندگی مردم منطقه تطابق دارد و بخشی از اعتقادات مذهبی، تاریخ، معماری، طبیعت و گویش مردم این نواحی نیز، بر تار و پود آن نقش بسته است. زیلوبافی در شهر میبد سابقه‌ای دیرینه دارد. برخی سابقه زیلوبافی در شهر میبد را به قرن هشتم هـ.ق و دوره ی مظفریان نسبت می‌دهند.قدیمی‌ترین و در عین حال نفیس‌ترین زیلوهای میبد، به قرن دوازدهم هـ.ق تعلق دارد و بر روی آن بیست‌وچهار سجاده طراحی شده است. در مجموع رنگ‌های آن با اندكی اختلاف، یكسان و چشم‌نواز است.در حاشیه این زیلو، نام واقف و تاریخ ۱۱۸۸ هـ.ق نقش شده است. سه تخته زیلو در مسجد جامع «هفتادر» در عقدا وجود دارد كه در نوع خود بی نظیر است.دوتخته آن بافته «حاجی باقر میبدی» در سال‌های ۱۰۷۰ و ۱۰۸۳ هـ. ق است و زیلوی فرسود دیگر، مربوط به سال ۱۰۲۳ هـ.ق است. از دیگر زیلوهای تاریخی میبد می توان به زیلوی آویخته مسجد امیرچقماق (مربوط به سال ۱۲۷۹ هـ.ق) و زیلوهای كهنه مسجد ركن‌آباد میبد اشاره كرد.