واریش، روستایی از توابع بخش كن شهرستان تهران در استان تهران ایران است. این روستا در دهستان سولقان قرار دارد و براساس سرشماری مركز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۵۶ نفر (۱۵خانوار) بوده‌است. در غربی‌ترین نقطه شهر تهران و در امتداد جاده‌ای كوهستانی و پیچ در پیچ، دو روستای كوچك و آرام در دل كوه‌های البرز میانی قرار گرفته‌اند به نام وَردیج و واریش. روستاهایی كه فارغ از همهمه و شلوغی شهر تهران، ساكت و آرام در دل كوهستان البرز جا خوش كردهاند. دسترسی به این روستاها از طریق اتوبان تهران-كرج و از بالای وردآورد امكان‌پذیر است. از بالای محله وردآورد، جاده‌ای آسفالته و پیچ در پیچ به سبك و سیاق جاده امامزاده داوود، در امتداد رودخانه و دره‌ای عمیق به روستای وَردیج و پس از آن به واریش منتهی می‌شود. كیلومتر ۱۶ اتوبان تهران-كرج، (بعد از ایران خودرو و قبل از پمپ بنزین وردآورد)، وارد دومین فرعی با تابلوی «شهرك دانشگاه صنعتی شریف و متروی وردآورد» شوید، زیرگذر را كه رد كردید، تابلوی شهرك آتی‌ساز در بالای ساختمان‌های نیمه كاره به چشم می‌‌خورد. بلواری كه وارد آن شده‌اید (بلوار شهید اردستانی) را حدود یك كیلومتر به سمت بالا بروید تا به جاده باریكی در سمت راست برسید. با ورود به این جاده، حدود ۱۲ كیلومتر بالاتر به روستای وردیج و ۴ كیلومتر بعد به روستای واریش در انتهای راه می‌رسید. از طریق بزرگراه شهید همت و سپس بلوار پژوهش نیز می‌توانید به شهرك دانشگاه صنعتی شریف و جاده وردیج دسترسی داشته باشید. در صورتی كه خودروی شخصی ندارید، می‌توانید از تاكسی‌های متروی وردآورد برای رسیدن به روستاهای وردیج و واریش استفاده كنید. بهترین زمان برای بازدید از این منطقه فصل بهار، خصوصاً اردیبهشت ماه است چرا كه در این موقع از سال، باغ‌های وردیج و واریش با شكوفه‌های زیبای گیلاس و آلبالو یكدست سفیدپوش شده و مناظری بدیع از طبیعت دلنشین بهار را به نمایش می‌گذارد. دره‌های عمیق، باغ‌های سرسبز و كوه‌های مرتفع، مناظر چشم‌نوازی است كه در طول جاده و در طی مسیر، چشمهای زیبابین و كنجكاو شما را به خود جلب خواهند كرد. ارتفاع روستای وردیج از سطح دریا یك هزار و ۸۵۰ متر و ارتفاع روستای واریش، ۲ هزار و ۲۵۰ متر است. پس از وردیج با پشت سر گذاردن چند پیچ تند و پرشیب، حدود ۴ كیلومتر بالاتر در نهایت به انتهای راه و روستای واریش می‌رسید؛ روستایی كوچك و آرام در دل طبیعت بكر كه دور تا دور آن را كوه‌ها احاطه كردهاند. بافت روستا تقریباً مجتمع است و از ساخت و ساز- به آن شدت كه در سایر روستاهای اطراف تهران به چشم می‌آید- خبری نیست. به گفته اهالی، جمعیت واریش در فصول گرم سال به حدود ۴۰ خانوار می‌رسد اما در زمستان این جمعیت به كمتر از ۱۵ خانوار- كه جمعیت ثابت روستا هستند- تقلیل می‌یابد. اهالی خونگرم روستای واریش، علاوه بر مهمان‌نوازی، اعتقادات مذهبی‌شان نیز پررنگ و ملموس است. صدای بلندگوهای مسجد روستا كه همیشه در ایام مذهبی و صبح روزهای آخر هفته در دل كوهستان می‌پیچد، نشان از این اعتقادات عمیق مذهبی و علایق اهالی به انجام فرایض دینی دارد. كوهنوردان یا گردشگرانی كه به واریش می‌روند با گذر از داخل روستا، وارد جاده‌ای می‌شوند كه از بالای روستا به سمت كوه پهنه‌سار ارتفاع می‌گیرد. این جاده را خیابان «مسیح‌الله دین‌محمد» نامگذاری كردهاند. شاید برای شما هم این نامگذاری و علت آن جالب باشد. ما در این باره از اهالی محترم واریش پرسیدیم، گفتند: «مسیح‌الله دین‌محمد از خلبانان نیروی هوایی ارتش بود كه در عملیات تاریخی و پرتعداد فانتوم‌‌های ایرانی بر فراز خاك عراق، در همان نخستین روزهای جنگ، شركت داشت. او یكی از خلبانانی بود كه هواپیمایش مورد اصابت پدافند عراق قرار گرفت.» در واقع این خیابان و نام آن، یادگاری است از سال‌های حماسه و نام و خاطره یكی از بزرگمردان این آب و خاك. روحش شاد و نامش ماندگار. روستای واریش از باغ‌های گیلاس زیادی برخوردار نیست اما همان باغ‌های نه چندان وسیع، در بهار و تابستان جلوه و طراوت خاصی به طبیعت كوهستانی روستا می‌بخشد. آب آشامیدنی روستا از چشمه‌های بالادست تامین می‌شود كه توسط لوله به روستا منتقل شده است. بنا بر گفته اهالی در تابستان و زمستان، روستا با كمبود و مشكل تامین آب آشامیدنی مواجه است. چشمه آبی هم در پایین روستا و در مجاورت دره قرار دارد كه در فصول پرآب می‌توان از آن بهره برد. روستای واریش چندان بزرگ نیست و بافت آن تقریباً به طور كامل، جدید و نوساز است اما اگر در زمستان-خصوصاً روزهایی كه تازه برف باریده باشد- به واریش بروید، كوچه‌های خلوت و آرام واریش، آرامش وصف‌ناپذیری را به شما هدیه می‌كند كه شاید روزها و ماه‌ها در جست‌وجویش بوده‌اید: آرامشی كه محال است بتوانید در كوچه و خیابان‌های شهر آن‌را بیابید. اگر در زمستان عازم واریش شوید، لذت قدم گذاشتن روی برف‌های پا نخورده در كوچه‌های خلوت واریش، حس دلپذیری است كه شاید در یك صبح دل‌انگیز زمستانی نصیب شما شود. روستای واریش یكی از مسیرهای صعود به قله پهنه‌سار (پهنه حصار یا گندم چال) به ارتفاع ۳ هزار و ۴۰۰ متر است. مسیر صعود به قله، از بالای روستا و از طریق جاده‌ای است كه در جهت شمال شرق امتداد دارد. این جاده در حدود نیم ساعت با شیب ملایم ارتفاع می‌گیرد و سپس در ادامه با یك راه پاكوب به سمت ارتفاعات پهنه‌سار امتداد می‌یابد. اگر اهل پیاده‌روی و قدم زدن در مسیرهای بكر و خلوت هستید، این جاده گزینه خوبی برای تجربه یك پیاده‌روی دلچسب و سبك برای شما خواهد بود. با توجه به هموار بودن راه و شیب نسبتاً ملایم آن، این برنامه در قالب یك پیاده‌روی خانوادگی نیز قابل اجرا است. اگر مسیر پاكوب را در امتداد دره ادامه دهید، كم كم راه با دره و رودخانه همسطح شده و طبیعت زیبا (رودخانه، درخت و دامنه‌های سرسبز) همه و همه برای لذت بردن شما از طبیعت، در دسترس خواهد بود. با ادامه مسیر (پس از حدود یك ساعت پیاده‌روی از روستا) به دشت كوچكی می‌رسید كه در بهار و تابستان سرسبز و در زمستان‌ها یكدست سفیدپوش است. ارتفاع متوسط این دشت از سطح دریا حدود ۲ هزار و ۵۰۰ متر و اختلاف ارتفاع آن با روستا ۲۵۰ متر است. اهالی به این دشت و محدوده آن، سرچشمه می‌گویند. كوهنوردان برای صعود به قله‌‌های چشمه شاهی و پهنه‌سار از میان همین دشت عبور می‌كنند. در فصول گرم سال، صعود به قله چشمه شاهی حدود ۴ ساعت و قله پهنه‌سار حدود ۶ ساعت، از روستای واریش زمان می‌برد. می‌توانید از آب گوارای چشمهای واقع در پایین روستا (نزدیك به دره) استفاده كرده و بنوشید. همچنین شیر آب واقع در حیاط مسجد جامع نیز (اگر باز باشد) آب آشامیدنی دارد، البته در فصول گرم یا زمستان‌ها كه آبراه‌ها و لوله‌ها یخ می‌بندند، شاید این چشمه‌ها و شیر‌های آب شما را مأیوس كنند! پس حتماً آب مورد نیاز خود را همراه داشته باشید. سرویس بهداشتی روبروی مسجد جامع واقع است كه آخر هفته‌ها برای استفاده نمازگزاران و همچنین استفاده عموم باز است. به گفته اهالی، پس از هر بارش برف، جاده روستا بلافاصله توسط ماشین‌های برف‌روب، برف روبی و در بخش‌هایی نمك‌پاشی می‌شود. پس اگر در زمستان قصد عزیمت به وردیج یا واریش را دارید، با علم به این نكته و ضمن رعایت نكات ایمنی، عازم منطقه شوید. روستای واریش از امكانات برق و تلفن ثابت در منازل برخوردار است اما فاقد آنتن تلفن همراه است. جاذبه های واریش روستای زیبای واریش جاذبه هایی را در خود جای داده است كه اوقات بسیار خوبی را به شما هدیه می كند ۱) ارتفاعات پهنه حصار رشته‌كوه و قله‌ای در منطقه البرز مركزی و در شمال غرب تهران از ارتفاعات بخش كن به ارتفاع ۳۳۷۵ متر وجود دارد كه رودی از دامنه ی شرقی این كوه سرچشمه گرفته و در مسیر خود، آبشار سنگان را می‌سازد و در نهایت به رود كن می‌ریزد. این رشته‌كوه میان جاده سولقان و #جاده چالوس قرار دارد و از شمال به شهرستانك، از غرب به روستای خور و جاده چالوس، از شرق به دهكده سنگان و جاده سولقان و از جنوب به منطقه واریش و وردآورد می رسد. بلندترین قله این رشته كوه “پهنه سار” ، “پهن حصار” و “پشته بند” و “گندم چال” هم نامیده می شود. قله ی دیگری كه در این ارتفاعات شهرت دارد چشمه شاهی نام دارد . در مورد موقعیت قله پهنه حصار و چشمه شاهی ، اختلاف نظر وجود دارد اما از آنجا كه پهنه حصار بلندترین قله رشته كوه است می توان گفت كه قله شمالی دشت با ارتفاع ۱۰۰ متر بلندتر از قله جنوبی كه سنگ چین و بادپناهی به ارتفاع ۱٫۵ وطول و عرض حدود ۲٫۵ متر دارد ، همان “پهنه حصار” است و در این صورت قله جنوبی ” چشمه شاهی” خواهد بود. دشت پهنه حصار نیز مابین قله های پهنه حصار و چشمه شاهی قرار دارد. ۲) امام زاده بی بی زرین قمر در محلی از دشتی به نام پهنه حصار كه در نزدیكی واریش است امام زاده ای به نام بی بی زرین قمر وجود دارد . این امامزاده دو اتاق دارد یكی قبر بی بی زرین قمر و اتاق دیگر به صورت آشپزخانه كه استراحت گاه و پناهگاه كوهنوردان است. اعتقادات مردم دلیل مقدس بودن این مكان را این گونه توضیح می دهد : “خواهران امام رضا ( ع ) به نام بدرالنساء و زرین قمر كه از دست حاكمان وقت در حال فرار بودند برای رهایی به این صخره سنگ پناه می آورند و به جای گفتن ” یاهو ” ” یا الله ” می گویند : ” یا كوه ” و كوه و سنگ شكافته شده و آن ها در دل سنگ جای می گیرند . دشمنان با شمسیر ضربه ای به آنجا می زنند و شكافی پدید می آید كه امروز ترك خودگی موجود در سنگ نشان آن است.” ۳) جاده مسیح الله دین محمد با گذر از روستای واریش وارد جاده‌ای می‌شوید كه مسیر كوهنوردان و گردشگران است كه از بالای روستا به سمت شمال شرق امتداد می یابد و پس از یك شیب ملایم به ارتفاعات پهنه‌سار امتداد می‌یابد. این جاده را خیابان “مسیح‌الله دین‌محمد” نامگذاری كردهاند. در واقع این نام یادگاری است از سال‌های حماسه و نام و خاطره یكی از بزرگ مردان این آب و خاك. مسیح‌الله دین‌محمد از خلبانان نیروی هوایی ارتش در عملیات تاریخی و پرتعداد فانتوم‌‌های ایرانی بر فراز خاك عراق در نخستین روزهای جنگ بود و هواپیمایش مورد اصابت پدافند عراق قرار گرفت و به شهادت رسید.