آئین بومی و سنتی باران خواهی از جمله رسومی است كه ریشه در فرهنگ و اعتقادات دینی مردم دارد و در جای جای ایران زمین در اشكال مختلف برگزار می شود. این رسم نیك معمولا در هنگامی كه بارش رحمت الهی كمتر صورت می گیرد و یا زمانی كه مزارع، مراتع، باغ ها، كوه ها، دشت ها و چشمه ها كه نیاز شدیدی به نزولات آسمانی و باران دارند، با مشاركت زنان و دختران و كودكان كم سن و سال انجام می شود و استعانت از ایزد خالق و دعا، طلب صادقانه و خالصانه و خیرخواهانه از یگانه آفریدگار هستی بخش مبنی بر نزول باران همراه با پخش انواع نذری ها و اطعام اهالی و رهگذران اجرا می شود.رایج ترین و قدیمی ترین نوع باران خواهی برگزاری دعا و نماز باران است كه اغلب با قربانی و نذری همراه می شود. این مراسم با تفاوتی در شهر‌های مختلف انجام می شود. یكی دیگر از آیین های باران خواهی عروس باران یا عروسك باران است. مراسم عروسك باران یا همان چمچه عروس یكی از فراگیرترین و رایج‌ترین مراسم آیینی نمایشی باران در نقاط مختلف ایران و حتی دیگر كشورها می باشد. این مراسم نیز به‌خاطر طلب باران در خشكسالی‌ها در ناحیه‌های مختلف اجرا می‌شده و می شود. دختران در حیاط یك خانه جمع می‌شوند و چمچه (ملاقه‌ای بزرگ) را می‌آورند یك تكه چوب به شكل صلیب به آن می‌بندند و گودی ملاقه را با پارچه پر می‌كنند و پارچه‌ای را با رنگ روشن روی آن می‌بندند وچند تكه لباس به تن چمچه می‌پوشانند و صورت آن را با ذغال نقاشی می‌كنند و آن را به‌دست می‌گیرند و درروستا می‌گردند و در حالی‌كه ملاقه‌ای دیگر در دست یكی دیگر از بچه‌هاست، صاحبخانه از بالای بام بر سر عروس چمچه آب می‌ریزد و مقداری آرد یانخود و لوبیا یا سبزیجات خشك شده در ملاقه آنها می‌ریزد بعد از گردش در تمامی روستا مواد جمع‌آوری شده را می‌آورند و آش می‌پزند و بین اهالی و خود تقسیم می‌كنند در پایان مقداری از آتش را از یك ناودان كه به‌سوی قبله است به پایین می‌ریزند و دعایی می‌خوانند و از خدا می‌خواهند كه باران خوبی فرو فرستد.