وقتی از زرند به سمت كوهبنان ، راور ، مشهد و یا پابدانا حركت می كنیم پس از گذشتن از یك مسیر صاف و هموار كه حدود ۱۵ كیلومتر می باشد به یك سرابالایی می رسیم كه در ان منطقه به گدار ده علی رضا مشهور می باشد كه حدود ۷ كیلومتر می باشد كه امار واژگون شدن ماشین سنگین در این سرابالایی بسیار زیاد می باشد. پس از گذشتن از این سرابالایی به یكی از سردترین مناطق شهرستان زرند می رسیم كه یك مسجد در این مكان می باشد كه اهالی اطراف به این مسجد كه نامش مسجد ابوالفضل می باشد اعتقاد زیادی دارند در كنار این مسجد یك
چهار راه وجود دارد كه یكی از راهها به سمت مشهد یكی به سمت پابدانا و دشتخاك و دیگری به سمت روستای رشك علیا می رود پس از قرار گرفتن در این مسیر از روستاهای كوهستانی بابهوتك و تیتویه و هنجروییه و بابعبدان عبور كرده و به روستای رشك علیا می رسیم واین مسیر با گذشتن از روستاهای رشك وسطی،رشك سفلی،سبتك و خانمكان به كیانشهر یا همان پابدانا می رسد كه اكثر معادن ذغال سنگ شهر زرند در این منطقه قرار دارند اما مقداری به معرفی روستای رشك علیا بپردازیم از طریقه نامگذاری این روستا و معنی ان و دلیل این نامگذاری اطلاعی وجود ندارد فقط رشك در لغت به معنی حسادت می باشد و علیا هم یعنی اول یا بالا دلیل دیگری وجود ندارد یا من از ان خبر ندارم . نام این روستا در كتاب لغت نامه علامه دهخدا وجود دارد و اینگونه معرفی شده است.
رشك بالا(رك)(اخ):دهی از دهستان طغرالجرد بخش زرند شهرستان كرمان ،سكنه ان ۲۰۰ تن،اب ان از قنات،محصولات عمده:غلات،حبوبات و مركبات،خربزه ان معروف است (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج۸)
این روستا در شمال غربی شهرستان زرند قرار دارد و فاصله ان از مركز شهر حدود ۳۵ كیلومتر می باشد جمعیت این روستا حدود ۳۰۰ نفر می باشد كه علت این جمعیت پایین خشك سالیهای ۱۰ سال اخیر می باشد كه باعث شده مردم روستا به سمت شهر گرایش پیدا كنند اما جمعیت این روستا در تعطیلات و ایام نوروز حتی به ۱۰۰۰ نفر هم می رسد اكثر مردم این روستا كارگران و كارمندان بازنشسته شركت زغال سنگ می باشند و در كنار ان به شغل كشاورزی و دامداری هم مشغول می باشند در كشاورزی بیشتر گندم و جو ودر كنار ان به اندازه نیاز سایر محصولات را كشت می كنند ولی كشاورزی این روستا هم به دلیل خشكسالی های اخیر رو به نابودی می باشد.
سطح علمی این روستا بسیار بالا می باشد و با این جمعیت پایین چند دانشجوی دكترا در خارج از كشور دارد این روستا هم مانند سایر روستاهای ایران فرهنگ و تمدن و مراسم سنتی خاص خود را دارد كه یكی از این مراسمهای بسیار جالب مراسم تالو گردانی می باشد كه یك نوع درخواست باران از خداوند می باشد كه اینگونه می باشد كه ابتدا چندین زنگوله را بر بالای یك چوب وصل كرده و ان را به دست گرفته و با سر و صدای این زنگوله ها و اشعار جالبی كه می خوانند به جلوی درب خانه ها می روند و این كار ۳ شب ادامه دارد كه در شب اول صاحب خانه روی چوب انها مقداری اب می ریزد شب دوم صاحب خانه مقداری وسایل خوراكی مانند اجیل و شكلات به انها می دهد و شب سوم مقداری ارد به انها می دهد و در پایان شب سوم این افراد و تقریبا تمام اهالی روستا در یك جا جمع شده و از ارد جمع شده خمیر درست كرده و یك مهره در داخل این خمیر گذاشته و از این خمیر نان پخته و ان را بین افراد تقسیم می كنند و هر كس كه این مهره در داخل نان او باشد ان شب یك كتك مفصلی می خورد تا انجا كه یك نفر ضامن او شود و از جمع مهلت برای باران بخواهد مثلا۴ روز و اگر در این ۴ روز باران نبارید دوباره ان شخص كتك می خورد.
بازیهای سنتی مانند گردو بازی و تیله بازی هم در ایام نوروز رواج دارد یكی از دغدغه های مردم این روستا تقسیمات اخیر كشوری می باشد كه با اینكه این روستا در فاصله ۶۵ كیلومتری از شهرستان كوهبنان و ۳۵ كیلومتری شهرستان زرند قرار دارد اما طبق این تقسیمات از توابع شهر كوهبنان محسوب می شود كه امیدوارم این مشكل حل شده و مردم به ارزوی خود یعنی بازگشتن به توابع شهرستان زرند برسند.
